Πες μου τι ζηλεύεις

Έλα μικροαστούλη μου. Πες μου τι ζηλεύεις.

Πες μου τι ζηλεύεις σε ένα 20χρονο παιδί που πεθαίνει μέρα με τη μέρα.

Τι ζηλεύεις και σου βγαίνει η κακία.

Έλα πες. Τι ζηλεύεις.

Ζηλεύεις που στα 15 του, του σκότωσαν το φίλο μπρος στα μάτια του; Όχι δε νομίζω να το ζηλεύεις αυτό...

Ζηλεύεις που είναι από καλή οικογένεια; Ναι, το ζηλεύεις. Εσύ θα γύριζες στη Μύκονο με τα κάμπριο στη θέση του. Δε θα σε βασάνιζαν αστυνομικοί στο τμήμα. Ζηλεύεις γιατί πέταξε στα σκουπίδια αυτό που είναι το όνειρό σου.

Ζηλεύεις που έχει τόσους φίλους; Ναι, το ζηλεύεις. Ζηλεύεις που κάποιες χιλιάδες φωνάζουν για αυτόν. Επειδή εσύ είσαι ανύπαρκτος πίσω από το κουτί της τηλεόρασης.

Ζηλεύεις που κάνει απεργία πείνας; Ναι. Αυτό και αν δεν το ζηλεύεις. Γιατί εσύ αγαπάς τόσο τον εαυτούλη σου που ούτε στιγμή θα το σκεφτόσουν. Ζηλεύεις γιατί αυτός κάνει βήματα προς το θάνατο για το δίκιο του, ενώ εσύ για το δίκιο σου στην καλύτερη βρίζεις την κυβέρνηση μέσα στο καφενείο.