Μουντός καιρός, καφές, δουλειά στον υπολογιστή. Ραδιόφωνο, κρίση, ΔΝΤ, τρομοκρατία. Σκέψεις για το τώρα, για το αύριο, για το αν θα τα βγάλουμε πέρα στο άμεσο μέλλον. Σκέψεις για το αν είναι ακίνδυνο πλέον να κατεβαίνει κάποιος σε πορεία αυτόν τον καιρό, αυτήν την εποχή της κρίσης, του Γιωργάκη και του Χρυσοχοίδη. Κατέβηκε ο άλλος με τα μαλλιά τα ράστα και τον έπιασαν. Πού πας και συ με τέτοια μαλλιά; Τρομοκράτη. Αναρχικέ. Ναρκομανή. Κάτσε τώρα στη φυλακή έτσι. Για να καταλάβετε όλοι ότι πρέπει να φοβάστε στην πορεία. Πρέπει να τρέμετε. Τρομοκρατία; Όχι. Ασφάλεια λέγεται. Ασφάλεια εν καιρώ κρίσης, ανέχειας, επικείμενου ξεσπάσματος. Ασφάλεια μετά από έναν Δεκέμβρη που φόβισε ολόκληρη Ευρώπη.
Και σκέφτομαι... πόση δύναμη πρέπει να έχει κανείς να είναι στους 4 τοίχους επειδή δεν άρεσε το μαλλί του στον μπάτσο; Πόσο να φουντώνει η αδικία και η οργή μέσα του; Εδώ φουντώνει σε μένα...
Θεσσαλονίκη 4:33 μμ.
Μάριε δεν είσαι μόνος.
