tag:blogger.com,1999:blog-77981544979347342022024-02-19T06:34:13.329+02:00Η πολυκατοικία μαςUnknownnoreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-43110632083316233682016-09-16T11:18:00.000+03:002016-09-16T11:18:51.571+03:00Περί Ωραιοκάστρου ο λόγος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το Ωραιόκαστρο είναι από τους μεγαλύτερους δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας. Περιλαμβάνει το Ωραιόκαστρο, τη Μυγδονία (Λητή, Δρυμό, Μελισσοχώρι), τον Πεντάλο, τη Νεοχωρούδα, τη Νέα Φιλαδέλφεια. Η σύσταση του πληθυσμού φυσικά ποικίλει. Ντόπιοι, πόντιοι, αγρότες, κτηνοτρόφοι, νεόπλουτοι την εποχή του '90, μεταφορά πληθυσμού από το αστικό κέντρο (με τις αντιπαροχές) από το 2000 και μετά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πολιτικά η περιοχή δε διαφέρει σημαντικά από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Οι δηλώσεις του δημάρχου για προτροπή σε ρατσιστική βία και οι αποφάσεις 2 συλλόγων γονέων και κηδεμόνων που αρνούνται τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και απειλούν με κατάληψη σε αντίθετη περίπτωση έχουν κάνει το Ωραιόκαστρο πρώτη είδηση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Κατακραυγή πανελλαδικά, ακόμα και η Ν.Δ. άδειασε το δήμαρχο και φυσικά το μόνο κόμμα που στήριξε ξεκάθαρα την απόφαση των συλλόγων είναι η νεοναζιστική οργάνωση της Χ.Α.. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας τα αφήσουμε όμως λίγο αυτά και ας δούμε τη δική μας ευθύνη σύντροφε. Μια περιοχή 30.000 ανθρώπων είναι δύσκολο να μην έχει ανθρώπους που συμμετέχουν στα κινήματα, που είναι ενεργά μέλη τους. Και από προσωπική εμπειρία γνωρίζω αρκετά άτομα που συμμετέχουν με συνέπεια στις κινηματικές διαδικασίες και είναι από το Ωραιόκαστρο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDkq-3dT56EjvRyPeJ7ToeOvMf4Qdv9QS2NTWInxF7lYmuXdKQzJv1aheoTiWU9-t3ufAFBQqfLMhz7mJYnSpsLpjDmIrHUAxuDiFrKwjdVglG5NqKkdovWdk2WezmaxDTkdekVLtYsg7n/s1600/P3170474.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDkq-3dT56EjvRyPeJ7ToeOvMf4Qdv9QS2NTWInxF7lYmuXdKQzJv1aheoTiWU9-t3ufAFBQqfLMhz7mJYnSpsLpjDmIrHUAxuDiFrKwjdVglG5NqKkdovWdk2WezmaxDTkdekVLtYsg7n/s320/P3170474.JPG" width="320" /></a>Υπάρχει όμως αυτή η τάση να βλέπεις να βλέπεις ανθρώπους να συμμετέχουν στα κινηματικά μέσα στις μητροπόλεις και να σνομπάρουν αφήνοντας στην τύχη τους τις τοπικές κοινωνίες. Πόσες φορές έχω ακούσει τη φράση "α εκεί στο χωριό είναι όλοι φασίστες, είναι ακροδεξιοί". Ναι, είναι. Γιατί τους έχουμε αφήσει το χώρο να εκφράζονται χωρίς αντίλογο, χωρίς συνέπειες. Γιατί τα βρίσκουμε εύκολα στη μητροπολίτικη δράση μας, στα καφενεία μας, στα κοινωνικά μας κέντρα, αλλά είναι δύσκολο να ορθώσουμε λόγο μέσα σε ένα χωριό ή σε μια κοινωνία όπως του Ωραιοκάστρου. Θέλουμε να κάνουμε επανάσταση, να αλλάξουμε τον κόσμο ολόκληρο, αλλά το να αλλάξουμε ένα χωριό ή μια τοπική κοινωνία μας είναι δύσκολο...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να στο πω απλά σύντροφε και συντρόφισσα. Όσο δεν οργανωνόμαστε εμείς, τόσο οι ξενόφοβοι, οι φασίστες και οι νεοναζί θα καλύπτουν τα κενά μας στις τοπικές κοινωνίες. Τόσο θα ξερνάει λόγια μίσους ο κάθε ξενόφοβος δήμαρχος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για αυτό ας αφήσουμε τους αφορισμούς ολόκληρων τοπικών κοινωνιών και ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Ας σκεφτούμε γιατί δώσαμε τόσο χώρο στους εχθρούς της ελευθερίας. Και ας οργανωθούμε επιτέλους, ώστε την επόμενη φορά να μην είναι μόνη της η μαία. Ας οργανωθούμε, ώστε να είμαστε πολλοί και πολλές. Και το ξέρω ότι είμαστε. </div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-74891017473098489172015-03-05T00:44:00.000+02:002015-03-05T00:44:11.954+02:00Λίγο γάλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp1ZcFvc7HEK2J5iXzlp_LKVqjinxG8jTyiWMCVi3XiRsTgiHBg5iRqaflFFd_NYvGctoxD0jL9neAiwrluD3yekcNEr8icxKFTKWslh4csWtCYbhCfCMrFEMGDh69hGZGjj1RAjYMq5kH/s1600/large_migrant_mother_breastfeeding.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp1ZcFvc7HEK2J5iXzlp_LKVqjinxG8jTyiWMCVi3XiRsTgiHBg5iRqaflFFd_NYvGctoxD0jL9neAiwrluD3yekcNEr8icxKFTKWslh4csWtCYbhCfCMrFEMGDh69hGZGjj1RAjYMq5kH/s1600/large_migrant_mother_breastfeeding.jpg" height="150" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήγα να αγοράσω γάλα από αυτά τα καινούρια αυτόματα μηχανήματα στο κέντρο της πόλης. Μια μικροκαμωμένη καθόταν υπομονετικά δίπλα από αυτά. Τη ρώτησα αν θέλει γάλα. Το πρόσωπό της φωτίστηκε απότομα. Της έδωσα το μπουκάλι. Με ευχαρίστησε τρις, ήπιε μια γουλιά και έτρεξε σε ένα καρότσι παραδίπλα. Ένα μικρό κεφαλάκι δέχτηκε χωρίς παράπονο το κρύο γάλα. Στο νου μου ήρθε η τελευταία σκηνή από "Τα Σταφύλια της Οργής" του Στάινμπεκ και θόλωσε η ματιά μου.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-21099850121094256542014-12-09T04:46:00.000+02:002014-12-09T04:46:55.326+02:00Πες μου τι ζηλεύεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAMaaUcfVX-Gzclib_wNS9ljnbB5l0XCDfmlZzDmsoe7Zv_cM_qOHYEDQHRCA59SILId0vVisV96pYmagbfNTOobtKOEvPBDr8KJ7yxh_Aiw31Zv93NcNFj8cgLFXi6kw99GTkhKdlVdQp/s1600/rom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAMaaUcfVX-Gzclib_wNS9ljnbB5l0XCDfmlZzDmsoe7Zv_cM_qOHYEDQHRCA59SILId0vVisV96pYmagbfNTOobtKOEvPBDr8KJ7yxh_Aiw31Zv93NcNFj8cgLFXi6kw99GTkhKdlVdQp/s1600/rom.jpg" height="320" width="280" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Έλα μικροαστούλη μου. Πες μου τι ζηλεύεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πες μου τι ζηλεύεις σε ένα 20χρονο παιδί που πεθαίνει μέρα με τη μέρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τι ζηλεύεις και σου βγαίνει η κακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έλα πες. Τι ζηλεύεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ζηλεύεις που στα 15 του, του σκότωσαν το φίλο μπρος στα μάτια του; Όχι δε νομίζω να το ζηλεύεις αυτό...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ζηλεύεις που είναι από καλή οικογένεια; Ναι, το ζηλεύεις. Εσύ θα γύριζες στη Μύκονο με τα κάμπριο στη θέση του. Δε θα σε βασάνιζαν αστυνομικοί στο τμήμα. Ζηλεύεις γιατί πέταξε στα σκουπίδια αυτό που είναι το όνειρό σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ζηλεύεις που έχει τόσους φίλους; Ναι, το ζηλεύεις. Ζηλεύεις που κάποιες χιλιάδες φωνάζουν για αυτόν. Επειδή εσύ είσαι ανύπαρκτος πίσω από το κουτί της τηλεόρασης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ζηλεύεις που κάνει απεργία πείνας; Ναι. Αυτό και αν δεν το ζηλεύεις. Γιατί εσύ αγαπάς τόσο τον εαυτούλη σου που ούτε στιγμή θα το σκεφτόσουν. Ζηλεύεις γιατί αυτός κάνει βήματα προς το θάνατο για το δίκιο του, ενώ εσύ για το δίκιο σου στην καλύτερη βρίζεις την κυβέρνηση μέσα στο καφενείο.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-52461799032824867142014-05-06T00:10:00.000+03:002014-05-06T00:13:10.637+03:00Δημοκρατία ή Κοινοβουλευτισμός;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: right;">
<i>Ώστε η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να εμφανίζεται σαν φατρία. </i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>Αυτό που ονομάζουμε κυβέρνηση είναι απλώς η νικηφόρα φατρία</i></div>
<div style="text-align: right;">
<i> και στο γεγονός ακριβώς ότι είναι φατρία βρίσκεται αμέσως η αναγκαιότητα παρακμής της. </i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>Και αντίστροφα, το γεγονός ότι βρίσκεται στην κυβέρνηση την καθιστά φατρία και ένοχη…</i> </div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
Χέγκελ</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhta9gKD6zAloLpPYwM7bmU0Wt54Qf5A2PICfkXSgkQjXHALHhfngh2FBUMwLLb7caGJCgbpUCiOCrCVJSjSx_gqE2VJy9J3Bo1AUMeekuoQH5bK4Qum1UPiPlrwTcc940xdAAuGutIRvgF/s1600/ceba-ceb41.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhta9gKD6zAloLpPYwM7bmU0Wt54Qf5A2PICfkXSgkQjXHALHhfngh2FBUMwLLb7caGJCgbpUCiOCrCVJSjSx_gqE2VJy9J3Bo1AUMeekuoQH5bK4Qum1UPiPlrwTcc940xdAAuGutIRvgF/s1600/ceba-ceb41.jpg" height="320" width="204" /></a>Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πολιτική σκέψη, τα πολιτεύματα χωρίζονται σε δημοκρατικά και μη δημοκρατικά. Η βασική τους διαφορά έγκειται στο ότι στα δημοκρατικά οι πολίτες δεν χωρίζονται σε άρχοντες και αρχόμενους, ενώ στα μη δημοκρατικά υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις μέρες μας θεωρείται δεδομένο, σχεδόν απ’ όλους, ότι το πολίτευμα που επικρατεί στις χώρες του λεγόμενου «ανεπτυγμένου» κόσμου είναι η Δημοκρατία. Κάθε τέσσερα χρόνια οι υπήκοοι (γιατί θα ήταν ειρωνεία να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη πολίτες) καλούνται να ασκήσουν το «ύψιστο», υποτίθεται, δικαίωμά τους. Να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους. Κι αυτό το δικαίωμα εκλογής αντιπροσώπων θεωρείται λίγο πολύ απ’ όλους ως η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δημοκρατικών και μη δημοκρατικών πολιτευμάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ματιά όμως στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς –τους οποίους οι νεοέλληνες επικαλούνται μόνο για να κομπάσουν ρατσιστικά για το ότι είναι «απόγονοί» τους, και ποτέ δεν μπαίνουν στον κόπο να τους διαβάσουν- αρκεί για να μας πείσει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (Α, 1252a, 15-16) λέει: «Κατά μέρος άρχων και αρχώμενος, πολιτικόν» (δηλαδή, το να υπάρχει εκ περιτροπής, με σειρά, άρχοντας και αρχόμενος είναι χαρακτηριστικό πολιτικό). Και παρακάτω (Πολιτικά, Ζ, 1317 b, 2-3): «Ελευθερίας εν τω εν μέρει άρχειν και άρχεσθαι» (δηλαδή, ένα χαρακτηριστικό της ελευθερίας είναι το να άρχει και να άρχεται κανείς με τη σειρά του).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι και στη Δημοκρατία υπάρχουν άρχοντες και αρχόμενοι, οι οποίοι όμως εναλλάσσονται στα αξιώματα. Στη δημοκρατία, δηλαδή, όλοι περνάνε από όλα τα αξιώματα, αλλά δεν κατέχουν κανένα δια βίου, ούτε και το ασκούν κατ’ επάγγελμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, το κύριο γνώρισμα και η ειδοποιός διαφορά της Δημοκρατίας έναντι των άλλων πολιτευμάτων είναι ότι σ’ αυτήν οι άρχοντες αναδεικνύονται με κλήρωση και όχι με εκλογή. Αυτό μπορεί να σοκάρει τους απληροφόρητους ψηφοφόρους-τηλεθεατές, αλλά ο Αριστοτέλης είναι σαφέστατος (Πολιτικά, Δ, 1294b, 8-9) «Λέγω δ’ οίον δοκεί δημοκρατικόν μεν το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’ αιρετάς ολιγαρχικόν». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κλήρωση είναι αυτή που διασφαλίζει ότι δεν θα παγιωθεί ο διαχωρισμός ανάμεσα σε άρχοντες και αρχόμενους (όπως συμβαίνει στα σημερινά καθεστώτα). Υπολογίζεται ότι την εποχή της ακμής της αθηναϊκής Δημοκρατίας περίπου το 97% των αξιωμάτων ήταν κληρωτά· το υπόλοιπο ελάχιστο ποσοστό αφορούσε αξιώματα που απαιτούσαν ειδικές γνώσεις –όπως αυτό των Στρατηγών π.χ- αλλά και πάλι το γεγονός ότι λογοδοτούσαν στον Δήμο και ήταν άμεσα ανακλητοί, αποτελούσε ασφαλιστική δικλίδα ενάντια στην αυθαιρεσία, τη διαφθορά και την εξουσιοφρένια, φαινόμενα τόσο συνηθισμένα σήμερα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά και ο Ηρόδοτος στον Διάλογο μεταξύ του Μεγάβυζου (υποστηριχτή της ολιγαρχίας), του Δαρείου (υποστηριχτή της μοναρχίας) και του Οτάνη (υποστηριχτή της Δημοκρατίας) δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Σχετικά με τα 3 θεμελιώδη χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας λέει: 1) «Πάλω εν αρχής άρχει» (δηλαδή, με κλήρο οι αρχές), 2) «υπεύθυνον δε αρχήν έχει» (δηλαδή, ο καθένας πρέπει να λογοδοτεί για κάθε αρμοδιότητα που του ανατέθηκε) και 3) «Βουλεύματα δε πάντα ες το κοινόν αναφέρει» (δηλαδή, κάθε απόφαση λαμβάνεται μετά από δημόσια συζήτηση). Άλλωστε και ο Πλάτωνας (γνωστός πολέμιος της Δημοκρατίας) στην Πολιτεία του στρέφεται εναντίον της ακριβώς επειδή: «εξ ίσου μεταδώσει πολιτείας τε και αρχών» (δηλαδή, όλοι συμμετέχουν εξίσου στη διοίκηση της πόλης) και επιπλέον επειδή: «και ως το πολύ από κλήρων αι αρχαί εν αυτή γίγνονται» (δηλαδή, η διεύθυνση της πόλης βασίζεται, ως επί το πλείστον, στον κλήρο).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα σημερινά πολιτεύματα ανενδοίαστα καπηλεύονται το όνομα της Δημοκρατίας, ενώ ουσιαστικά αποτελούν απλώς κοινοβουλευτικά καθεστώτα. Ο κοινοβουλευτισμός -που ξεκίνησε από τη Βρετανία τον 13ο αιώνα και μορφοποιήθηκε κατά τη Γαλλική και την Αμερικάνικη Επανάσταση- ενώ χρησιμοποιεί δημοκρατική φρασεολογία δεν είναι παρά μια μεταμφιεσμένη ολιγαρχία. Υπάρχει μια μικρή, λίγο-πολύ σταθερή, ομάδα –οι άρχοντες- και μια μεγάλη – οι αρχόμενοι. Η συντριπτική πλειοψηφία της δεύτερης ομάδας δεν αναλαμβάνει ποτέ κανένα αξίωμα, παρά μόνο καλείται κάθε τόσο να ανανεώσει εξουσίες που κρατούν χρόνια τώρα. Και η επικρατούσα απάτη μηχανεύεται διάφορους προσδιορισμούς (κοινοβουλευτική, αστική, προεδρευομένη, δημοκρατία, κλπ,) για να κρύψει το αυτονόητο: ότι η Δημοκρατία ή είναι τέτοια και δεν χρειάζεται κανέναν προσδιορισμό, ή δεν είναι, και όπως κι αν της ονομάσεις το κακό δεν ξορκίζεται. Τι κι αν ρητά αναφέρεται και στον Επιτάφιο του Περικλή ότι: «και όνομα μεν κέκληται δημοκρατία διά το μη οικείν εν ολίγους αλλ’ ες πλείονας», δηλαδή, το πολίτευμά μας ονομάζεται δημοκρατία επειδή η διοίκηση ανήκει στους πολλούς και όχι στους λίγους; [...]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι αρχαίοι Έλληνες μάλλον θα μειδιούσαν αν τους παρουσιάζαμε το ανωτέρω πολίτευμα ως δημοκρατικό. Εμείς όμως –ως γνήσιοι απόγονοί τους!- συνεχίζουμε μακάρια να τρώμε κουτόχορτο και να συμμετέχουμε στην παρωδία των εκλογών, στο γελοίο αυτό γαϊτανάκι που εύστοχα ο μεγάλος αναρχικός Πιότρ Κροπότκιν είχε χαρακτηρίσει ως «το παζάρι της ματαιοδοξίας και των συνειδήσεων».</div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
Κώστας Δεσποινιάδης </div>
<div style="text-align: right;">
(Περιέχεται στο βιβλίο Πόλεμος και Ασφάλεια, εκδ. Πανοπτικόν, 2008)</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-8973532622676150132014-04-17T02:28:00.000+03:002014-05-06T11:24:41.935+03:00Σιρόπι για την ομάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1pzzXzPEDFyR_5StDOpCz4giFXglSnYWvAzxHC7tXgdB6s54iz0DD6Go_zE37IOXRn3f4mtfw-3yjjwmKEGYlFV4DUQjt04juIT-q0d_kORmXi3Izpjoe8_jk7U1SeBs3CHhSqM7r3mvu/s1600/PAOKHooligans.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1pzzXzPEDFyR_5StDOpCz4giFXglSnYWvAzxHC7tXgdB6s54iz0DD6Go_zE37IOXRn3f4mtfw-3yjjwmKEGYlFV4DUQjt04juIT-q0d_kORmXi3Izpjoe8_jk7U1SeBs3CHhSqM7r3mvu/s1600/PAOKHooligans.jpg" height="252" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
15-16 χρονών ήμουν. Ο πατέρας μου είχε αρχίσει να αγχώνεται. Από όλες τις εφημερίδες στο περίπτερο αγόραζα τον "Παοκτσή". Μόνο αυτό διάβαζα. Μπουφάν φλάι, αρβύλες (ως μεταλάς), κονκάρδες του ΠΑΟΚ μαζί με κονκάρδες από μέταλ συγκροτήματα στο μανίκι. Μη φανταστείς καρντάσι μου ότι πήγα σε πολλούς αγώνες. Δεν πρόλαβα. 4-5 να πήγα. Πήγαινα στην 4Α. Από τη στιγμή που ήθελα φανατιλίκια εκεί έπρεπε να πάω. Εκεί γινόταν χαμός. Θα σου πω όμως πώς σταμάτησα να πηγαίνω. Παίζαμε με την ΑΕΚ. Στη θύρα μας πήγαινε από χέρι σε χέρι ένα μεγάλο μπουκάλι. Τσίπουρο ή ούζο ήταν. Κάποια στιγμή μου το πάσαρε ο διπλανός μου. Εγώ τότε δεν έπινα ούτε μπίρα. Αλλά ήπια δυο γουλιές. Αφού ήμουν ένας από αυτούς, δεν μπορούσα να πω όχι. Δε θυμάμαι πόσο έληξε ο αγώνας. Δε θυμάμαι πώς γύρισα σπίτι μου. Θυμάμαι μόνο ότι έβλεπα κάποια στιγμή το γήπεδο να κυματίζει. Ολόκληρο το γήπεδο καρντάσι μου, με το γρασίδι. Θυμάμαι ότι όταν έφτασα σπίτι κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και κλείστηκα στο δωμάτιο και έπεσα στο κρεβάτι. Θυμάμαι ότι το βράδυ δεν κοιμήθηκα, γιατί έβλεπα νάνους να προσπαθούν να ανεβούν στο κρεβάτι μου. Γελάς καρντάσι, ε; Εγώ κόντεψα να τρελαθώ τότε. Μετά από πολλά χρόνια που είπα σε γνωστούς την ιστορία, μου είπαν διάφορες εκδοχές για το τι μπορεί να είχαν βάλει στο μπουκάλι. Σήμερα μετά από κοντά 17-18 χρόνια από τότε έμαθα ότι αυτό το λένε "σιρόπι" οι γηπεδικοί. Εμένα μου έκανε καλό το περιστατικό. Το σιρόπι όμως του φανατισμού δεν έχει σταματήσει. Καλά κρατεί. Και όσο υπάρχει χούντα θα γίνεται όλο και πιο γλυκό.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-74218090814828144592014-02-12T03:09:00.000+02:002015-10-23T11:13:51.200+03:00Λεκιασμένο σεντόνι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupw-FAf5WyaKzakHvfGoT9hJcroPKoAK702_AMHkoiqRjOCZ4DRPmsQLsB6-tidDUFDc_uKNybS5J95UcxFkGucB34l9uHh-FmXhoUqjzywO_2shjws7SjCSGvARGPGnXc1yrgUgiaasc/s1600/100_0681.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupw-FAf5WyaKzakHvfGoT9hJcroPKoAK702_AMHkoiqRjOCZ4DRPmsQLsB6-tidDUFDc_uKNybS5J95UcxFkGucB34l9uHh-FmXhoUqjzywO_2shjws7SjCSGvARGPGnXc1yrgUgiaasc/s1600/100_0681.jpg" width="240" /></a></div>
Ήταν το 1998. Πρέπει να ήμουν Β' Λυκείου. Είχα φροντιστήριο στην πόλη αλλά έμενα στο χωριό, οπότε είχα ξεκινήσει το δρόμο του γυρισμού, να πάω δηλαδή προς τα ΚΤΕΛ στο Βαρδάρι. Απορροφημένος στις σκέψεις, σκέψεις ενός εφήβου με ο,τι μπορεί αυτό να περιλαμβάνει, δεν παρατήρησα το πλήθος που είχε μαζευτεί στο πεζοδρόμιο. Έπρεπε να φτάσω αρκετά κοντά για να καταλάβω ότι κάτι συμβαίνει. Αρκετός κόσμος και μπάτσοι παντού. Και κορδέλες. Δε μας άφηναν να δούμε τι γίνεται. Μπροστά μου καθόταν ένας δίμετρος μπάτσος που ένωνε τις πλάτες του με τους υπόλοιπους, ώστε να μην μπορεί κανείς να δει, αλλά και να φοβάται να πλησιάσει. Με την αφέλεια της ηλικίας τον ρώτησα τι έγινε περιμένοντας μια ειλικρινή απάντηση. "Τι να σου λέω τώρα" μου αποκρίθηκε. Γύρισα να φύγω. Είχαν κλείσει έτσι το πεζοδρόμιο που έπρεπε να βγω στο δρόμο. Κι όμως στρίβοντας για τελευταία φορά το κεφάλι κατάφερα να διακρίνω κάτι. Ένα σεντόνι. Ένα λευκό σεντόνι.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο σπίτι είχα ξεχάσει κιόλας τι συνάντησα. Ασχολήθηκα με το διάβασμα (και καλά), άκουσα μουσική, ετοιμάστηκα για ύπνο. Μέχρι που άκουσα τον πατέρα μου να σχολιάζει τις ειδήσεις. "Το φάγαν το παιδάκι" είπε και κατέβηκα να δω για τι πράγμα μιλάει. Νομίζω ότι τότε είχα ένα από τα πρώτα σοκ στη ζωή μου. Τότε που κατάλαβα ότι κάτω από το σεντόνι ήταν το πτώμα ενός συνομηλίκου μου, ενός σέρβου μαθητή. Πυροβολημένο από το όπλο αστυνομικού. Δεν καταλάβαινα το γιατί. Όχι ότι τώρα καταλαβαίνω. Θυμάμαι το πόσο άλλαξε μέσα μου η απάντηση του μπάτσου στο τι έγινε. Σκέφτηκα ότι απέφευγε τη σωστή απάντηση: "Πυροβολήσαμε ένα παιδί σαν εσένα. Έτσι." Το βράδυ εκείνο το πέρασα αναστατωμένος. Είχα ερωτήσεις και δεν έβρισκα απαντήσεις. Πέρασε βέβαια το ίδιο γρήγορα όπως και όλα σε εκείνη την ηλικία.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προχτές όμως το ονειρεύτηκα. Ναι, το όλο σκηνικό. Είδα ξανά τον κόσμο, τους μπάτσους, το σεντόνι. Και καθώς έκανα να φύγω από κει άρχισε να με κυνηγάει. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς. Αν ήταν οι μπάτσοι που με κυνηγούσαν, το σεντόνι ή ο νεκρός. Ξέρω μόνο ότι θέλω να το πω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Το όνομά του ήταν Marko Bulatovic. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν στην ηλικία μου.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><i>Πληροφορίες για το συμβάν: <a href="http://www.crimestories.gr/index.php/crime-database/item/download/39_54f356c8e7a8efa98ca48fdb128a49e6" target="_blank">http://www.crimestories.gr/index.php/crime-database/item/download/39_54f356c8e7a8efa98ca48fdb128a49e6</a></i></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Θεσσαλονίκη, Ελλάδα40.6393495 22.94460639999999840.542930500000004 22.783244899999996 40.7357685 23.1059679tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-3719061566654063182013-09-08T15:40:00.000+03:002013-09-08T15:40:45.571+03:00Αιχμάλωτοι πολέμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEn1BBrsm0MsM89iXLWPn6XOPt5EUxXJDtkKwyfJ-2pyg02ukqHs7TZSYLIa351woJeHsNkeXBl0i6LMVSSMBAI3naz8zKqR9qBtk2LceP7q70S0kKLjf-6ukqu4lY3xRRUjP4OEwh5VAp/s1600/050222_cbr_mp_his_war_hands_up.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEn1BBrsm0MsM89iXLWPn6XOPt5EUxXJDtkKwyfJ-2pyg02ukqHs7TZSYLIa351woJeHsNkeXBl0i6LMVSSMBAI3naz8zKqR9qBtk2LceP7q70S0kKLjf-6ukqu4lY3xRRUjP4OEwh5VAp/s320/050222_cbr_mp_his_war_hands_up.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Σπάνια πίνω. Ακόμα πιο σπάνια νιώθω την ανάγκη να πιω. Η εικόνα όμως δε λέει να φύγει από το μυαλό μου. Νέοι άνθρωποι με τα χέρια στο κεφάλι προσαγάγονται από πάνοπλους αστυνομικούς. Η απειλή αυτής της χώρας. Τα χέρια στο κεφάλι. Μου έρχεται συνειρμικά στο μυαλό μια φωτογραφία. Το φοβισμένο εβραιόπουλο που σηκώνει τα χέρια μπροστά στους πάνοπλους ναζί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ελληνική κοινωνία ζει μια άνευ προηγουμένου νάρκη. Έχει από μόνη της σηκώσει τα χέρια ψηλά. Η σαδιστική συμπεριφορά των σωμάτων ασφαλείας του Κράτους δείχνει ακριβώς ποια θέλει να είναι η στάση των νέων αυτής της χώρας. Αυτών που αντιστέκονται. Που σκέφτονται. Να σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Να δεχθούν τη μοίρα τους. Να υποταχθούν στην Εξουσία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οπότε σου δίνει δύο επιλογές. Ή σηκώνεις τα χέρια μόνος σου ή στα σηκώνει αυτή με τη Βία. Εσύ ποια από τις δύο έχεις επιλέξει ραγιά; Ή τολμάς να σκεφτείς ότι υπάρχει και άλλη επιλογή;</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-53543510010548179792013-06-17T15:03:00.000+03:002013-06-17T15:03:59.035+03:00Οι χρονιές του κτήνους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhH5b-31KRMWSY4BuwV7Q4LtMLIt0g1xGDo8gW-jorqYI5k4BvOu5m75BAVzYAg2F11VVnDJXXGEHeUobCQFSJHKpl0-b6qcNNj67qgLAJCtklv07HvIZjQTDsCqkS0Ls8pTXkotMku_1n/s1600/100_1833.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhH5b-31KRMWSY4BuwV7Q4LtMLIt0g1xGDo8gW-jorqYI5k4BvOu5m75BAVzYAg2F11VVnDJXXGEHeUobCQFSJHKpl0-b6qcNNj67qgLAJCtklv07HvIZjQTDsCqkS0Ls8pTXkotMku_1n/s400/100_1833.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχει 2 χρόνια που διάβασα το βιβλίο "Η χρονιά της ερήμου" του Pedro Mairal. Ο Αργεντίνος συγγραφέας περιέγραφε με έναν ιδιαίτερο τρόπο την κρίση που πέρασε η χώρα του. Θα έλεγα ότι ήταν κάπως σουρεαλιστικό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καταστρεφόντουσαν τα κτίρια, οι τοίχοι, κάθε τι υλικό αρρώσταινε. Οι αλλαγές στην καθημερινότητα της πρωταγωνίστριας Μαρίας είναι ραγδαίες. Η βιαιότητα, η απανθρωπιά, η υποβάθμιση της αξίας της ζωής ήταν θυμάμαι κάποια στοιχεία που με έκαναν να έχω μια υποσυνείδητη στεναχώρια όσο το διάβαζα. Στο τέλος θεώρησα ότι ναι μεν η γραφή του είναι καλή, αλλά ότι τα παραλέει ή ότι τέλος πάντων αυτό το υπερεαλιστικό δεν ταιριάζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και φτάσαμε 2013. Και το θυμήθηκα το βιβλίο. Παρατηρώ γύρω μου. Τη δική μου τη χώρα. Τα τελευταία 3 χρόνια. Και τελικά είχα άδικο. Αυτό που θεώρησα υπερεαλιστικό στον Mairal, είναι τελικά ρεαλισμός. Αυτό ζούμε. Τα κλειστά μαγαζιά που σαπίζουν. Η υποτίμηση των κοινωνικών παροχών. Τα κλειστά νοσοκομεία. Η υποβάθμιση της ζωής. Η άνοδος του φασισμού. Η βία. Η καταστολή. Τελικά είχα άδικο. Ο Mairal τα είχε ζήσει όλα αυτά πριν από εμάς. Και τα πέρασε σαν αλληγορία στο βιβλίο. Όλα γύρω μας σαπίζουν. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι ηθική και πολιτική. Και στο βιβλίο ο Mairal το δείχνει πολύ χαρακτηριστικά. Οι άνθρωποι αποκτηνώνονται. Τώρα καταλαβαίνω ότι αυτή η αποκτήνωση ήταν που με τρόμαζε και μου προκαλούσε τη στεναχώρια. Αυτός ο αγώνας για επιβίωση και όχι για ζωή. Απλά επιβίωση σε έναν αποκτηνωμένο κόσμο.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-38653394068156930252013-06-12T15:11:00.001+03:002013-06-13T18:46:47.127+03:00Πού'σαι ρε μπάντιιι*...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh6WC9xfdtvfYZY7kZntAWA02rpibz_WniuqtnEROuapcGaSXLRkF1TCDqyTVbWFq67K4HreipMihCHwZ9C8zr17eECMv4gQ6svR9uMAasF_K-H7z6PzR1HnHFCETsiTvkosD9vTxi9xVg/s1600/100_1976e.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh6WC9xfdtvfYZY7kZntAWA02rpibz_WniuqtnEROuapcGaSXLRkF1TCDqyTVbWFq67K4HreipMihCHwZ9C8zr17eECMv4gQ6svR9uMAasF_K-H7z6PzR1HnHFCETsiTvkosD9vTxi9xVg/s320/100_1976e.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτές τις μέρες θυμήθηκα τον παππού μου. Μία από τις σπάνιες πολιτικές συζητήσεις που είχαμε κάνει ενώ ήμουν παιδί. Η συζήτηση ήταν της μίας πρότασης και εκεί έληξε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Ποτέ μην ψηφίσεις δεξιά"</div>
<br />
Και εγώ το πήρα τοις μετρητοίς.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;">*Μπάντι φώναζα τον παππού μου όταν ήμουν μικρός.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-39720414994168599692013-05-19T00:46:00.000+03:002013-05-19T00:46:52.217+03:00Στους δεκαπέντε συντρόφους (Nazim Hikmet)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν κλαιν τα μάτια<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisvBZtRK2J6VJLJvmTb2XAQVfDxbBXjXhzkGNWLOdcCaClA4L2yGawBoPNn_Qkffivgkmq1xVY5fDxkCDPtaratJq0-07I8pZZP4NRAUWk_vn2FzOLd6asg24_r_iVgKGe1VxvVWdspG0n/s1600/n.az%C4%B1m.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisvBZtRK2J6VJLJvmTb2XAQVfDxbBXjXhzkGNWLOdcCaClA4L2yGawBoPNn_Qkffivgkmq1xVY5fDxkCDPtaratJq0-07I8pZZP4NRAUWk_vn2FzOLd6asg24_r_iVgKGe1VxvVWdspG0n/s400/n.az%C4%B1m.png" width="293" /></a></div>
που συνήθισαν<br />
φωτιές να βλέπουν.<br />
<br />
Οι αγωνιστές<br />
περήφανα κρατούν ψηλά το αστέρι τους<br />
δε σκύβουν<br />
το κεφάλι<br />
<br />
Καιρό<br />
να κλαίμε τους συντρόφους<br />
δεν έχουμε.<br />
<br />
Αλλά το τρομερό σας κάλεσμα<br />
είναι μες στην ψυχή μας<br />
κ' οι δεκαπέντε σας καρδιές<br />
θα χτυπούν μαζί μας.<br />
Το σιγαλό βογγητό σας<br />
κρούει τ'αυτιά μας<br />
ως βροντή αντιλαλώντας<br />
σαν προσκλητήριο.<br />
<br />
Κόσμε που έχεις παλιώσει<br />
θα γίνης στάχτη<br />
είναι γραφτό σου<br />
να συντριβής.<br />
Και δε μπορείς<br />
σκοτώνοντας<br />
τους συναγωνιστές μας<br />
να μας λυγίσης.<br />
Ξέρε το<br />
κι αν ακόμη οι θυσίες μας<br />
θα'ναι βαρειές<br />
νικητές θα βγούμε.<br />
<br />
Μαύρη θάλασσα<br />
γαλήνεψε τα κύματά σου<br />
Θα 'ρθη κ' η μέρα<br />
που λαχταρήσαμε<br />
της ειρήνης<br />
και της ελευθερίας<br />
Θα 'ρθη η μέρα<br />
που θ' αρπάξουμε<br />
τις βαμμένες<br />
στο αίμα μας<br />
λόγχες.<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
Nazim Hikmet (1921)</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-87698859652087164542013-05-03T02:26:00.001+03:002013-05-03T02:26:59.749+03:00Ο Δρόμος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7a24EjA89KXG0intqfMCCDr6_jdyYao0w1jRGS-FpqMJ-ma9cJcNQQcIYrZzl0MeqVJlYFs6eOctjx2Ib6ZHCIw-klcG9fhq9UpoG3NvaHIdOCkvHWI9MPw7Y9dXBzHokXdfD_iGuB-d/s1600/Octavio+Paz.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7a24EjA89KXG0intqfMCCDr6_jdyYao0w1jRGS-FpqMJ-ma9cJcNQQcIYrZzl0MeqVJlYFs6eOctjx2Ib6ZHCIw-klcG9fhq9UpoG3NvaHIdOCkvHWI9MPw7Y9dXBzHokXdfD_iGuB-d/s320/Octavio+Paz.jpg" width="288" /></a>Μακρύς και άδειος δρόμος<br />
Βαδίζω στο σκοτάδι, σκοντάφτω και πέφτω<br />
Σηκώνομαι και βαδίζω τυφλός, τα πόδια μου<br />
Πατούν στις πέτρες και στα ξεραμένα φύλλα<br />
Κάποιος πίσω μου βαδίζει κι αυτός πάνω στις<br />
<div style="text-align: left;">
πέτρες και στα φύλλα:</div>
<div style="text-align: left;">
Αν σταματήσω, σταματά κι αυτός</div>
<div style="text-align: left;">
Αν τρέξω, τρέχει κι αυτός. Γυρίζω: κανείς</div>
<div style="text-align: left;">
Όλα σκοτεινά και άδεια</div>
<div style="text-align: left;">
Γυρίζω και ξαναγυρίζω σε αυτά τα στενά</div>
<div style="text-align: left;">
Που δε βγάζουν πάντα στο δρόμο</div>
<div style="text-align: left;">
Κανείς δε με περιμένει, κανείς δεν ακολουθεί</div>
<div style="text-align: left;">
Ψάχνω έναν άνθρωπο που σκοντάφτει</div>
<div style="text-align: left;">
Σηκώνεται μόλις με δει και λέει: κανείς</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
Octavio Paz</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
από το </div>
<div style="text-align: right;">
Σύντομα Ποιήματα</div>
<div style="text-align: right;">
Επιλογή-Απόδοση Αντώνης Μακρυδημήτρης</div>
<div style="text-align: right;">
Εκδόσεις Ταξιδευτής</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-87547794372441113842013-02-21T16:57:00.000+02:002013-02-21T19:00:27.144+02:00Här är Balkan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MX55gfEn3Ip14UxT38557BUVX7TPcCz6eKcKYdPN0cNp3N4M5gvdApFY6xx-ZNaVk5jcCP75Qdzb3sqmfEGuSvqcdj4zPTTpo3XuPMvj9q8aCcQcqAG7m7-SCAFniihVmM18Yf2sXjIq/s1600/DSC03022.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MX55gfEn3Ip14UxT38557BUVX7TPcCz6eKcKYdPN0cNp3N4M5gvdApFY6xx-ZNaVk5jcCP75Qdzb3sqmfEGuSvqcdj4zPTTpo3XuPMvj9q8aCcQcqAG7m7-SCAFniihVmM18Yf2sXjIq/s320/DSC03022.JPG" width="320" /></a>Δε θυμάμαι πότε ήταν. Χειμώνας ήταν. Είχε πολύ κρύο. Νοέμβριος; Τότε νομίζω. Πήγα μαζί με τον συγκάτοικο. Τον Κώστα. Πήραμε αεροπλάνο και πήγαμε Στοκχόλμη. Είχα κανονίσει να μας φιλοξενήσει ένας Σουηδός. Είχε κανονίσει να δούμε κάτι φίλους του Έλληνες μετανάστες 2ης γενιάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόλη τρομερή. Αυτός ο γάμος πόλης και νερού είναι που χαρίζει αυτήν την ομορφιά. Και ο κόσμος όμορφος. Ποτέ δε μου άρεσαν οι ξανθιές. Εκεί άλλαξα γνώμη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήγαμε στους γνωστούς του Κώστα. Είχε εστιατόριο ο φίλος. Αμάνικο, τατού, πρώην ποινικός, νυν εστιάτορας. Γαμώ τα παιδιά. Άρχιζε να μου θυμίζει ταινία του Fatih Akin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βράδυ κανόνισε η αδερφή του φίλου να βγούμε έξω. Οπότε φέρνει τις 2 κολλητές της. Μία από Τουρκία και μια από Κουρδιστάν. 2ης γενιάς και αυτές. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχουμε ορέξεις με τον Κώστα και αρχίζουμε να πίνουμε. Θυμάμαι κάναμε ένα σκωτζέζικο κόλπο. Για να πίνουμε πιο πολύ. Και ασύστολα. Ρίχναμε ένα κέρμα των 5 πεννών μέσα στο ποτήρι. Έπρεπε να πιεις την μπύρα μονορούφι για να σου έρθει το κέρμα στα χείλη. Και μετά είχες το δικαίωμα να το βάλεις σε αλλουνού το ποτήρι. Δε θυμάμαι πόσες ήπιαμε. Θυμάμαι ότι ακούσαμε ελληνικά στο μπαρ. 2 κοπέλες από Ελλάδα. Ρίζες από Τρίκαλα. Μας γνωρίζουν και τα αγόρια τους. Είναι οι μπάρμεν. Από Μαυροβούνιο. Δε θυμάμαι να ξαναπερίμενα τα ρέστα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κλαμπάκι κλείνει στις 3. Έχουμε κάνει κεφάλι. Πηγαίνουμε σε ένα γυράδικο με ελληνικό όνομα. Χτυπάμε ένα γύρο. Τελικά είναι Σύριοι αυτοί που το δουλεύουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιέζουμε το Σουηδό να μας πάει και αλλού. Περπατάμε ανάμεσα σε μεθυσμένους και μεθυσμένες σε ένα πεζόδρομο. Σταματάω και κοιτάζω μια κοπελιά λιπόθυμη από το αλκοόλ. Ένας μπάτσος μπαίνει μπροστά μου. Προτάσσει το στήθος του. Μου μπαίνει η ιδέα να του τραβήξω μια μπουνιά και να αρχίσω να τρέχω. Με προλαβαίνει η φωνή του Κώστα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φτάνουμε στο πλωτό κλαμπ. Στην ουρά μας κόβει ο μπράβος. Τρώμε πόρτα. Εμείς και ακόμα μερικές ψωλές. Ο σουηδός μας έχει πάει ήδη να βρει ταξί. Η "πόρτα" εκεί δεν είναι συζητήσιμη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχουμε κολλήσει στον μπράβο με τον Κώστα. Ο κακός και ο καλός τουρίστας. Εγώ τον ρωτάω ποιος νομίζει πώς είναι και επειδή τον βάλανε εκεί θα μας απαγορεύει να μπούμε και να πα 'να γαμηθεί. Από το άλλο αυτί ο Κώστας του έχει τάξει γυναίκες και ονειρεμένες παραλίες στα ελληνικά νησιά και ποτά στα μπαρ της Αθήνας. Δεν ξέρω τι δούλεψε. Μπήκαμε όλοι. Και εμείς και η ψωλοπαρέα των Σουηδών. Ο δικός μας ακόμα με ρωτάει τι είπαμε στον μπράβο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με το που μπήκα μέσα έπεσα σε μια κοπέλα. Αρχίσαμε το χαμούρεμα. Ιταλονορβηγίδα με γκόμενο Έλληνα ονόματι Ανδρέα και δεν ήταν σωστό αυτό που κάναμε. Με τον Κώστα χαθήκαμε μέσα εκεί. Την επόμενη έμαθα ότι κερνούσε σφηνάκια σε κάτι Σέρβους που ήταν η παρέα του κερατά του Ανδρέα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κλείσιμο με βρήκε χωρίς φωτογραφική. Μου την έφαγαν. Ανεβαίνουμε στο ταξί και γυρνάμε σπίτι. Μας ακούει να μιλάμε ο ταρίφας και σκαλίζει κάτι σιντί. Ακούγεται δυνατά από τα ηχεία η φωνή του Καρρά. Στο διάολο η κάμερα. Εδώ είναι Βαλκάνια ρε. Μέσα στη Στοκχόλμη.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Στοκχόλμη, Σουηδία59.328930000000007 18.06491000000005459.069710000000008 17.419463000000054 59.588150000000006 18.710357000000055tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-37188395091414108942013-02-05T00:06:00.000+02:002013-02-05T00:06:15.005+02:00Δεν έχουν γνώση οι φύλακες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAMaaUcfVX-Gzclib_wNS9ljnbB5l0XCDfmlZzDmsoe7Zv_cM_qOHYEDQHRCA59SILId0vVisV96pYmagbfNTOobtKOEvPBDr8KJ7yxh_Aiw31Zv93NcNFj8cgLFXi6kw99GTkhKdlVdQp/s1600/rom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAMaaUcfVX-Gzclib_wNS9ljnbB5l0XCDfmlZzDmsoe7Zv_cM_qOHYEDQHRCA59SILId0vVisV96pYmagbfNTOobtKOEvPBDr8KJ7yxh_Aiw31Zv93NcNFj8cgLFXi6kw99GTkhKdlVdQp/s320/rom.jpg" width="280" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό το βλέμμα δε λέει να βγει από το μυαλό μου. Ένα βλέμμα γεμάτο μίσος. Μίσος και οργή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν το φοβάμαι όμως. Δεν είμαι εγώ ο αποδέκτης του. Δεν κοιτάνε εμένα αυτά τα μάτια. Τους βασανιστές του κοιτάνε. Τα παπαγαλάκια της Εξουσίας με τα μικρόφωνα. Τους δολοφόνους του φίλου του. Την Εξουσία την ίδια. Αυτούς κοιτάνε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Απορώ. Δεν μπορώ να καταλάβω την Εξουσία. Σκοτώνουν ένα παιδί. Ο φίλος του παίρνει όπλο. Βασανίζουν αυτό με το όπλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
Έχουν την εντύπωση ότι το επόμενο θα διστάσει να πατήσει τη σκανδάλη;</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-88775517403549321592013-01-15T19:19:00.001+02:002013-01-15T19:21:22.555+02:00Ανθρωπάκι από άμμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAkD8raLbdQUEVwctPE2YvPkyO_O8XtlqGH5v7wpuSf_49YUEicBV5zjaKPeVwGcwym_M7fqMV4Nek-Su_NgAohfzDSy-rPlarBzoMYSIq0UxYg5voorGRK1Yx7N56dEK5zdG8DPm6Fo44/s1600/m1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAkD8raLbdQUEVwctPE2YvPkyO_O8XtlqGH5v7wpuSf_49YUEicBV5zjaKPeVwGcwym_M7fqMV4Nek-Su_NgAohfzDSy-rPlarBzoMYSIq0UxYg5voorGRK1Yx7N56dEK5zdG8DPm6Fo44/s320/m1.jpg" width="320" /></a></div>
Σε 'σένα μιλάω που με κοιτάς μέσα από την κουκούλα.<br />
Σε 'σένα πιστό σκυλί των αφεντικών σου.<br />
Σε 'σένα που κάνεις παρέα μόνο με τους ομοίους σου.<br />
Σε 'σένα που βλέπεις όλη την κοινωνία να σε φτύνει.<br />
Σε 'σένα που κρατάς πολεμικό οπλισμό σαν προέκταση του φαλλού σου.<br />
Σε 'σένα που χτυπάς με μίσος όποιον στέκεται μπροστά σου στο δρόμο.<br />
Σε 'σένα που προτιμάς τη χούντα από την ελευθερία.<br />
Σε 'σένα που βλέπεις με συμπάθεια το ναζισμό.<br />
Σε 'σένα που έχεις συνειδητά αποφασίσει από ποια μεριά θα είσαι.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Θέλω να σου πω ότι η σύγκρουση θα είναι σφοδρή. Μην επαναπαύεσαι. Μη χαίρεσαι. Μην ειρωνεύεσαι. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρή. Και τότε δε θα υπάρχει διέξοδος. Θα μιλήσει τότε η μαμή της ιστορίας. Και τότε θα είσαι ο πρώτος που θα αντιμετωπίσει το κύμα στο δρόμο. Και ο πρώτος που θα τσακιστεί.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-41198070817784342922013-01-09T01:10:00.001+02:002013-01-26T17:39:14.678+02:00Πες τα Κώστα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0rMGZgRSwljqrKFSGg__uQnlIzn3pRPoj2_zYJgNmkhDBUabt0-n5nK1neGXXW-hs8nChcFPuYXTUyewkvS9Vstc7a50KR7tAjCK5ByGIrj44laD8jik4rBTnhT8R2AyimRvjOwvtwWA/s1600/100_3005i.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0rMGZgRSwljqrKFSGg__uQnlIzn3pRPoj2_zYJgNmkhDBUabt0-n5nK1neGXXW-hs8nChcFPuYXTUyewkvS9Vstc7a50KR7tAjCK5ByGIrj44laD8jik4rBTnhT8R2AyimRvjOwvtwWA/s320/100_3005i.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0rMGZgRSwljqrKFSGg__uQnlIzn3pRPoj2_zYJgNmkhDBUabt0-n5nK1neGXXW-hs8nChcFPuYXTUyewkvS9Vstc7a50KR7tAjCK5ByGIrj44laD8jik4rBTnhT8R2AyimRvjOwvtwWA/s1600/100_3005i.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0rMGZgRSwljqrKFSGg__uQnlIzn3pRPoj2_zYJgNmkhDBUabt0-n5nK1neGXXW-hs8nChcFPuYXTUyewkvS9Vstc7a50KR7tAjCK5ByGIrj44laD8jik4rBTnhT8R2AyimRvjOwvtwWA/s1600/100_3005i.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Είναι η ομορφότερη</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">γυναίκα που έχω δει εδώ</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">και χρόνια.</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Μου μιλά για τον Ντοστογιέφκσι,</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">τον Νίτσε, τον Κίρκεγκωρ</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">κι όλα όσα λάτρεψα στη ζωή μου.</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Την ακούω με θαυμασμό·</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">δεν παύω όμως στιγμή </span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">να φαντάζομαι το μουνί της.</span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="line-height: 17px;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Ο άντρας, θεέ μου, είναι ένα κτήνος.</span></span></div>
</div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><br /></span>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Κώστας Δεσποινιάδης</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-22967877062272697832012-12-19T00:01:00.002+02:002012-12-19T01:10:37.142+02:00Συ μας μάρανες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz6is2WMZu9TlBTcQ7u1YsTrTcJuD7yPbk78wAik_MeQAI-_d8JXku_RIASlC4jbLwO1sNv8azkMkQplzvKY91UeW6EnHVzs689xFqVZd7n_My36Pg7CwOU6uUGlus51CAztskRo_WJ3XJ/s1600/100_0268i.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz6is2WMZu9TlBTcQ7u1YsTrTcJuD7yPbk78wAik_MeQAI-_d8JXku_RIASlC4jbLwO1sNv8azkMkQplzvKY91UeW6EnHVzs689xFqVZd7n_My36Pg7CwOU6uUGlus51CAztskRo_WJ3XJ/s320/100_0268i.jpg" width="226" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήρα τη Μητροπόλεως και άρχισα να βαδίζω αργά. Είναι άλλος κόσμος εδώ; Γυαλισμένες βιτρίνες, λαμπερά μαγαζιά, εξωφρενικές τιμές πάνω σε ρούχα και κάθε είδους διακοσμητική μαλακίτσα. Κόσμος που περιμένει να κάτσει σε καφετέρια που πιθανότατα θεωρείται πολύ "in". Καλοντυμένες κυρίες με 4-5 τσάντες από αγορές. Οικογένειες με χαρούμενα παιδάκια που πάνε προς Αριστοτέλους. Ο δήμος έχει οργανώσει το καθιερωμένο κιτσ γιορτινό καρναβάλι των ημερών. Ζαχαροπλαστεία γεμάτα φως και μυρωδιές. Ένα μάλιστα έχει μια κοπέλα να παίζει ζωντανά κομμάτια κλασικής μουσικής όσο οι πελάτες σκέφτονται τι θα μασαμπουκιάσουν. Αναρωτιέμαι σε ποια χώρα είμαι. Μια χαρά φαίνονται όλα εδώ. "Είμαι στην ίδια χώρα;"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χαλάει η όλη εικόνα με ένα άδειο μαγαζί και ένα "ΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" κολλημένο πάνω του. Ένας παππούς σταματάει μπροστά σε έναν κάδο και κοιτάει μέσα. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα. "Εδώ είσαι ακόμα. Δεν άλλαξε τίποτα". Μάλλον βαδίζω στο δρόμο που κυκλοφορεί η ευτυχισμένη και κερδισμένη από την όλη κατάσταση μειοψηφία. Ένας με ακορντεόν πιο κάτω παίζει έναν γνώριμο βαλκανικό σκοπό. "Εδώ είναι Βαλκάνια". Ευτυχώς είμαστε ακόμα στο ευρώ και του έδωσα μισό, καρντάσι μου.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-15869847251163369122012-10-30T15:52:00.000+02:002012-10-31T00:42:48.758+02:00Γροθιά ρε!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Φασισμός. Ναζισμός. Ακούγονται πολύ τελευταία καρντάσι μου αυτοί οι όροι. Τι είναι για'μένα; Ένα μάτσο κωλόπαιδα, ένα μάτσο τσογλάνια που τους πειράζει ο άλλος, που ψάχνουν θύματα για να καλύψουν τον κομπλεξισμό τους, που με τις πλάτες του κράτους το παίζουν μάγκες, που παραπλανούν εσκεμμένα από τις αληθινές αιτίες της παρούσας κατάστασης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φόβο; Ε όχι και φόβο για αυτά ρε καρντάσι. Όχι και φόβο για ένα μάτσο ξυρισμένα χαζά. Φόβος υπάρχει όταν το ίδιο το κράτος ξεπερνάει σε φασισμό τους φασίστες. Όταν το κράτος διδάσκει φασισμό. Όταν το κράτος βγάζει ένστολα τάγματα ασφαλείας και βασανίζει μετανάστες και ντόπιους. Αυτό είναι φόβος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φόβος όμως για να αντιληφθείς, να συνειδητοποιήσεις, όχι να κολώσεις. Να κάνουμε πίσω;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMGkV6m9aFaXjHKcHRSx5-G8zUdoQeHBMonMStqkGNQRV26JMkrLC1Qe6J2YUFMGnQBfvyy7zz1ObXf12BG4ck0-fgJuOglnTXZ2AAtHIBqmn-MDscDiTUHqB14455gEGUhjWH1sz9nZaz/s1600/8.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMGkV6m9aFaXjHKcHRSx5-G8zUdoQeHBMonMStqkGNQRV26JMkrLC1Qe6J2YUFMGnQBfvyy7zz1ObXf12BG4ck0-fgJuOglnTXZ2AAtHIBqmn-MDscDiTUHqB14455gEGUhjWH1sz9nZaz/s320/8.JPG" width="320" /></a></div>
Όχι ρε καρντάσι μου, δεν είναι ώρα να κάνουμε πίσω. Είναι ώρα ο φόβος να γίνει σπίθα στα μάτια. Να κατεβούμε μαζί στο δρόμο και να περπατήσουμε πλάι-πλάι. Να νιώσεις τη δύναμη να βγαίνει μέσω της φωνής από το στέρνο μου και εγώ από το δικό σου. Όχι, δεν είναι ώρα για φόβους. Είναι μικρή η απόσταση από το φόβο στο θάρρος. Ένα βήμα είναι. Ένα βήμα στο δρόμο. Πλάι πλάι μαζί. Να φωνάζεις εσύ και εγώ να σφίγγω το ζερβό. Και όταν φωνάζω εγώ, εσύ καρντάσι μου να έχεις σφιχτή την αριστερή γροθιά ψηλά. Να δείχνει τον ουρανό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-90878519734008989192012-09-11T16:11:00.001+03:002012-12-19T01:14:00.332+02:00Μια νύχτα με μπλε φόντο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ακούγονται σειρήνες. Τώρα ακούγονται κρότοι. Μπάτσοι κυνηγάνε δεκαπεντάχρονα. Η μπότα του κράτους τσαλαπατά τον ανθό αυτής της χώρας. Είναι αδιανόητο. Να σου καταστρέφουν τη ζωή, να τρων τα όνειρά σου, το μέλλον σου και να σε πατάνε στο λαιμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxro516dwBRFLNopNhpw_0UXgDrWktH95pnqWOGetW6kbT6eiK4wA9RSEjl5RoNsg9rjVoR_er8IL1v-vPVHfojL4tpSqPirOBwUPTo041LOFhxlctA0vyza6z2xhGBLUTxhBIuh3Nw4Ce/s1600/100_0467i.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxro516dwBRFLNopNhpw_0UXgDrWktH95pnqWOGetW6kbT6eiK4wA9RSEjl5RoNsg9rjVoR_er8IL1v-vPVHfojL4tpSqPirOBwUPTo041LOFhxlctA0vyza6z2xhGBLUTxhBIuh3Nw4Ce/s320/100_0467i.jpg" width="320" /></a>Οι τοίχοι αντιφεγγίζουν μπλε φως. Μαρσαρίσματα. Φωνές. Αναρωτιέμαι τι μέλλον έχει αυτός ο τόπος. Αν το αίμα είναι το μέλλον του. </div>
<div style="text-align: justify;">
Παραδίπλα από την είσοδο της πολυκατοικίας ένας μεσήλικας προσπαθεί να κλέψει ένα ποδήλατο που είναι αλυσοδεμένο σε μια κολόνα. Πάω κοντά και τον ρωτάω τι κάνει. Χωρίς να με κοιτάξει απομακρύνεται. Μονολογεί. "Σαχλαμάρες. Όταν πεινάς κάνεις σαχλαμάρες". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κοινωνικός κανιβαλισμός. Έτσι ονομάζεται καρντάσι μου. Αυτό ζούμε.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-54269507074143014362012-08-16T15:33:00.000+03:002012-08-20T02:56:59.587+03:00I am a part of all that I have met. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
I am part of all that i have met.</div>
<div style="text-align: right;">
Alfred Tennyson</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9IDciACRxPDR3mrb5TLqwgpMrcexAMfKdeIjecUoM8ZYcEhIW4bKapxjNrL6LaOJ0t56giejDVtl6oaxVlGthIEz68OgT9ApcqVxTGbhH3fHEO6kV-jFUp11j0lfS58SBUyn4H_B_t8b/s1600/DSC_0324i.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9IDciACRxPDR3mrb5TLqwgpMrcexAMfKdeIjecUoM8ZYcEhIW4bKapxjNrL6LaOJ0t56giejDVtl6oaxVlGthIEz68OgT9ApcqVxTGbhH3fHEO6kV-jFUp11j0lfS58SBUyn4H_B_t8b/s320/DSC_0324i.jpg" width="231" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τούρκος παππούς στο καραβάκι για Kadikoy<br />
http://flic.kr/p/91TPsA</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ή αλλιώς είμαστε κατασκευάσματα των εμπειριών μας. Δεν έρχεται μόνο του καρντάσι μου. Για αυτό και εγώ σου μιλάω. Μήπως και μείνει τίποτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμάμαι τον παππού μου. Αγωνιστής μια ζωή. Μεγάλωσε 3 παιδιά. Πέρασε τη ζωή του στα χωράφια και στα γελάδια. Στην Αλβανία πολέμησε το φασισμό. Στον εμφύλιο ήταν αγγελιοφόρος των ανταρτών. Στα γεράματα είχε αρχίσει να πηγαίνει στην εκκλησία. Ο πατέρας μου τον πείραζε για αυτό. Η απάντησή του μας έκανε και γελούσαμε. "Σωτήρη, στο ΚΑΠΗ έχει κρύο το πρωί, ενώ στην εκκλησία έχει σόμπα ζεστή από νωρίς. Μόλις τελειώσει η λειτουργία, έχει ζεστάνει και το ΚΑΠΗ και φεύγουμε".</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μόνη πολιτική κουβέντα που κάναμε ποτέ ήταν μια φράση του: "Ποτέ μην ψηφίσεις δεξιά." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η γιαγιά μου πάτησε αισίως τα 88 και πάει 89. Έχει πέσει αμέτρητες φορές και έχει σηκωθεί άλλες τόσες. Κυριολεκτικά μιλάω. Από αυτές τις γιαγιάδες που μπορείς να κάθεσαι αραχτός στον καναπέ και να της ζητάς ένα ποτήρι νερό και να σηκώνεται να στο φέρνει, ενώ ίσα ίσα που ισορροπεί με το μπαστούνι. Ψυχούλα με όλη την έννοια της λέξης. Αυτή δεν είχε ποτέ σχέση με την πολιτική. Η γλώσσα της όμως την προδίδει. Από το ένα το αυτί είναι σχεδόν κουφή. Ένας ταγματασφαλίτης την κυνήγησε και τη χτύπησε μέσα στην κοινότητα του χωριού. Τέτοιο χαστούκι που μάτωσε από το αυτί. Ποτέ δε μας είπε την ιστορία ολόκληρη. Ούτε εμείς πιέσαμε να μάθουμε. Η αφέλειά της όμως και η λανθάνουσα γλώσσα της τα μαρτυράνε όλα: "οι ταγματαλήτες" λέει και δεν καταλαβαίνει το λάθος της. Καταλαβαίνουμε και εμείς. </div>
<div style="text-align: justify;">
Για αυτό σου λέω καρντάσι μου. Είμαστε δημιούργημα των εμπειριών μας. </div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-14638550048330895762012-08-14T00:54:00.000+03:002012-08-14T00:54:58.214+03:00Σάρκινος λόγος (απόσπασμα)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX03fTwNiHW_rv5EZk7XpiGRglziS2Czd5y4TdQ1M-zXxFOsb9iMrG7Srnyl5IMxdXemvA3MYFF6942xFMFjfdWApdgFRrNJlM6gUvUtvV3hHRO8NKgaRGdzRyT0RSU9MQvF8b6Qm6G1D0/s1600/ritsos3.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX03fTwNiHW_rv5EZk7XpiGRglziS2Czd5y4TdQ1M-zXxFOsb9iMrG7Srnyl5IMxdXemvA3MYFF6942xFMFjfdWApdgFRrNJlM6gUvUtvV3hHRO8NKgaRGdzRyT0RSU9MQvF8b6Qm6G1D0/s320/ritsos3.JPG" width="320" /></a><span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;">Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">Όμως εγώ δε θα χω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">συνήθιζες πάντα να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">κι ύστερα μαζευόσουν στο κρεβάτι</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">Σταύρωνες τα χέρια σου</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">γύρω στα γόνατα σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">Να με θυμάσαι μου λεγες έτσι-να με θυμάσαι</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">με τα λερωμένα πόδια μου</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">με τα μαλλιά μου ριγμένα στα μάτια μου -</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω. Λοιπόν</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">πώς νάχω πια φωνή;</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">κανενός Παραδείσου.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><span style="line-height: 14px;">(Ρίτσος, Τα Ερωτικά , σ.112)</span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-16211594400834370892012-08-08T21:06:00.000+03:002012-08-08T21:09:00.476+03:00Η αγαπημένη (Paul Eluard)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBL7uMOQL9oXQuW28UXE66wemfdYeX9rO_7ykDt88jfnq7ai4i7DIDHjRyShzX6AP8mEoH1jAkba6W46qchXmv1AErROVQT4fNCDDEgsJ9lLLFbRhhxXoN1Y8uMY7K0Uyp31T_Ll4evnIF/s1600/600full-paul-eluard.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBL7uMOQL9oXQuW28UXE66wemfdYeX9rO_7ykDt88jfnq7ai4i7DIDHjRyShzX6AP8mEoH1jAkba6W46qchXmv1AErROVQT4fNCDDEgsJ9lLLFbRhhxXoN1Y8uMY7K0Uyp31T_Ll4evnIF/s320/600full-paul-eluard.jpg" width="240" /></a>Είναι όρθια πάνω στα ματόκλαδά μου<br />
και τα μαλλιά της είναι μέσα στα δικά μου,<br />
έχει το σχήμα των χεριών μου,<br />
έχει το χρώμα των ματιών μου,<br />
καταποντίζεται μες στον ίσκιο μου<br />
όπως μια πέτρα στον ουρανό.<br />
<br />
Αυτή έχει πάντοτε τα μάτια ανοιχτά<br />
και δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ.<br />
Τα όνειρά της πλημμυρισμένα φως<br />
κάνουν να εξατμίζονται οι ήλιοι,<br />
με κάνει και γελάω κλαίω και γελάω,<br />
μιλάω χωρίς να έχω τίποτα να πω.<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">(Paul Eluard, Ποιήματα, μετάφραση Σπύρου Αλ. Γκίνη, Εκδόσεις Καστανιώτη)</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-88802570316085898292012-08-07T23:42:00.000+03:002012-08-08T00:18:41.754+03:00Πονοκέφαλος σε λέω!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Έχω αρχίσει να ανησυχώ καρντάσι μου. Με ανεβαίνει η πίεση τελευταία. Λίγο τα νέα να δω και με πιάνει. Λες να έχω υπέρταση από τα πρώτα άντα; Ναι, ρε καρντάσι μου πήγα διακοπές. Ναι, χαλαρά και έτσι. Ναι, παραλία 8 ευρά η ομπρέλα. Και η βενζίνα στο 1,90. Με έφτασαν για να φτάσω πάντως.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghOu5MQecPwUl-XybodWIFgZoJjZM2QfdS8Q_Zs3iCoWlg1MrHLUl2Shp9J9ImpCY9Vz-XJJkq5EayxUESlGHIp0vPbgis_aaN2Oyvkf8jJDGv3mpHol1fFG8dQ9HUwRk75675KbOQBhMD/s1600/100_2786.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghOu5MQecPwUl-XybodWIFgZoJjZM2QfdS8Q_Zs3iCoWlg1MrHLUl2Shp9J9ImpCY9Vz-XJJkq5EayxUESlGHIp0vPbgis_aaN2Oyvkf8jJDGv3mpHol1fFG8dQ9HUwRk75675KbOQBhMD/s320/100_2786.JPG" width="226" /></a>Και εκεί είπα να ενημερωθώ για την επικαιρότητα. Και ανοίγω ένα περιοδικάκι καρντάσι μου και διαβάζω ότι το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ για να μη σε πρήζω) έστειλε στις Βρυξέλλες στους ευρωπαίους τα εξής: "η συνολική αξία των προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων και μαζί και της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου δε φτάνει ούτε τα 7 δις ευρώ". Θα μου πεις εσύ καρντάσι μου: "Στα παπάρια μου- τι μου το λες;" Ναι, στο λέω γιατί τον Ιούνη του 2011 που φάγαμε τα πολλά τα δακρυγόνα για να μην περάσει εκείνη η μαλακία το Μεσοπρόθεσμο; Το θυμάσαι; Το θυμάσαι. Ε τότε το είχαν υπολογίσει όλο το πακέτο γύρω στα 50 δις. Δηλαδή θα τα πουλήσουν όλα για πλάκα. Και πού'σαι ακόμα. Το αφεντικά τρελάθηκαν χαρίζουν, δεν πουλάνε. Ναι, για τα δικά μας λέω ρε τα εγχώρια. Δηλαδή να καταλάβεις την ΕΥΑΘ, το νερό ρε, θα το πουλήσουν 80εκ. ευρά. Αλλά άκου το καλό καρντάσι μου. Θα πουληθεί η ΕΥΑΘ ΑΕ που βγάζει λεφτά και κανονίζει τις τιμές, ενώ η ΕΥΑΘ Παγίων που έχει τη συντήρηση και κάνει όλη τη δουλειά θα μείνει στο φορολογούμενο το μαλάκα. Σε μας δηλαδή. Τι με κοιτάς; Α να γεια σου! Όπως η ΑΤΕ που το καλό, το υγιές που λένε το κομμάτι το πήρε ο Σάλλας. Ο Σάλλας έχει 2 παιδιά και μια κυρά και όλοι μαζί είναι σε κάτι εταιρείες και κάνουν μπίζνες με την Πειραιώς. Σε ένα μήνα βγάλανε 4-5 εκατομμύρια από κάτι σπίτια που πουλήσανε στην τράπεζα. Ναι, αυτός ήταν σύμβουλος του Ανδρέα του Παπανδρέου. Χαλάλι του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα άκουσα ότι κάτι ανέκδοτα είπε ο Δένδιας. Ναι, αυτός ο ψηλός που μοιάζει με χρυσαυγίτη. Όχι ρε καρντάσι, δεν είναι. Μπερδεύεσαι επειδή είναι και αυτός τούβλο. Ναι, είπε ότι οι Δωριείς κάναν εισβολή στην Ελλάδα. Ναι, κατάλαβες; Δηλαδή ήμασταν εμείς οι έλληνες ήδη από τότε εδώ και ήρθαν οι Δωριείς ως μετανάστες. Και κάναμε και τότε στρατόπεδα συγκέντρωσης για αυτούς. Όχι ότι είμαστε φύλο τους. Όχι...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ω ρε καρντάσι καλή η πλάκα αλλά πάλι με πόνεσε το κεφάλι. Και σένα; Κολλητικό είναι ρε; Άντε πες τίποτα το χαλαρό. Ναι, ρε για τους ολυμπιακούς! Τι γίνεται;Θα πάρουμε κάνα μετάλλιο ή πούλο; Θυμάσαι τότε το 2004 που σαρώσαμε τα χρυσά; Είχαμε και το Βενιζέλο με την Αγγελοπούλου... και Φοίβο και Αθηνά... ώ ρε μάσα που είχε πέσει. Τιμημένες εποχές Σημίτη. Θυμάσαι την πορεία ενάντια στην ολυμπιάδα; Ήμασταν 1000 νοματαίοι από όλη την Ελλάδα; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έλα σκάσε και μη μιλάς άλλο καρντάσι. Κοίτα τη θάλασσα. Θέλει και παιδί η άλλη. Θα της πάρω ένα φίκο.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-55149610238445311092012-07-24T17:52:00.000+03:002012-08-21T21:26:48.660+03:00Το μαύρο πουλί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghOBLy_XQavjMU-ku1xQYSpMT4-hEuMiVquznKI1ZdCb9UiOwdyAviVO-QQtwvVBf2dlL1yAecphKUaQ_yBtZ3NHtfwsvq9PHwRXJJ_HSVoV3BGmOJj3Y1QMRJFGh_emDHLGYxxZUD8adX/s1600/100_0686.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghOBLy_XQavjMU-ku1xQYSpMT4-hEuMiVquznKI1ZdCb9UiOwdyAviVO-QQtwvVBf2dlL1yAecphKUaQ_yBtZ3NHtfwsvq9PHwRXJJ_HSVoV3BGmOJj3Y1QMRJFGh_emDHLGYxxZUD8adX/s320/100_0686.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
Στην Χ.Κ.</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">Το μαύρο πουλί που διαρκώς με καταδιώκει έρχε-</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">ται και πετά από πάνω μου τις πιο απροσδόκητες</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">στιγμές·όχι μόνο τις νύχτες και τη βαρυχειμωνιά, </span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">όπου φυσιολογικά έχει τη θέση του, αλλά και το </span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">κατακαλόκαιρο, στις πιο λαμπρές λιακάδες, σε</span> </blockquote>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;">πα</span><span style="font-size: large;">ραλίες και τοπία ονειρεμένα, σε στιγμές ανείπωτα </span><span style="font-size: large;">όμορφες, υπενθυμίζοντάς μου σαδιστικά πως αυτό </span><span style="font-size: large;">θα πει την τελευταία λέξη.</span></blockquote>
<div>
<br /></div>
</blockquote>
<div>
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="color: #1c2837; font-family: 'Courier New', Courier, monospace; font-size: x-small;"><span style="line-height: 18px;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="color: #1c2837; font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><span style="line-height: 18px;"><i>Το ποίημα "Το μαύρο πουλί" το επέλεξα μέσα από το "Νύχτες που μυρίζαν θάνατο" του Κώστα Δεσποινιάδη, εκδόσεις Πανοπτικόν.</i></span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-3600461669273446572012-04-20T01:37:00.000+03:002014-03-13T01:20:03.633+02:00Γιατί δεν ψηφίζω<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xW02Hw-lQ4tTinXAU4bkrDAFYMfrmViMQCoouKYeWl7vtcwino_TLm7HmxPzZi5py4UhVfV4745x5DHKfeJqQxrWOx9sNcYfxnssVbVf5JqjMTdYVbRfEgVgRyHZK2QGpXK7sX8N5FER/s1600/Vaneigem_Raoul.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xW02Hw-lQ4tTinXAU4bkrDAFYMfrmViMQCoouKYeWl7vtcwino_TLm7HmxPzZi5py4UhVfV4745x5DHKfeJqQxrWOx9sNcYfxnssVbVf5JqjMTdYVbRfEgVgRyHZK2QGpXK7sX8N5FER/s320/Vaneigem_Raoul.jpg" height="248" width="320" /></a></div>
<div>
<i>Ο Raoul Vaneigem είναι Βέλγος συγγραφέας και φιλόσοφος. Γεννήθηκε το 1934 και μαζί με τον Γκυ Ντεμπόρ ήταν οι βασικοί θεωρητικοί εκφραστές του κινήματος των Καταστασιακών κατά τη διάρκεια του ταραχώδους Γαλλικού Μάη του ‘68. Πολλά από τα «τσιτάτα» του έγιναν συνθήματα που αποτυπώθηκαν στους τοίχους του Παρισιού και έμειναν στην ιστορία, ενδεικτικά του ανατρεπτικού κλίματος της δεκαετίας του ‘60. Το παρακάτω είναι ένα παλιότερο άρθρο του Ραούλ Βανεγκέμ όπου εξηγεί γιατί δεν συμμετέχει στις εθνικές εκλογικές διαδικασίες.</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: «Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!»<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς. Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σοσιαλιστές και «κομμουνιστές» απέδιδαν κατόπιν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για να ασκούν την επιρροή τους στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε ούτε μείωση του χρόνου εργασίας, ούτε πληρωμένες διακοπές, ούτε δικαιώματα περίθαλψης, επίδομα ανεργίας, προνόμια που οι πολυεθνικές μαφίες κατεδαφίζουν σήμερα, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της δεξιάς και της αριστεράς.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Φάνηκε ότι τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε περισσότερο η αύξηση της εξουσίας τους παρά η προστασία ενός προλεταριάτου που μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπερασπιζόταν μια χαρά τον εαυτό του. Το κόκκινο έγινε ροζ και το ρόδο φυλλορρόησε. Καθώς ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορμισμός γινόταν καπνός, η απάτη του λεγόμενου «κομμουνιστικού» κινήματος κατέρρεε με τη διάλυση της σταλινικής αυτοκρατορίας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε μια πραγματική αποικιοποίηση των μαζών. Η ανάδυση και η κυριαρχία μιας οικονομίας κατανάλωσης ήρθαν όντως στην κατάλληλη στιγμή να αντισταθμίσουν τα δυσάρεστα αποτελέσματα της απο-αποικιοποίησης που οι λαοί του τρίτου κόσμου είχαν αποσπάσει διά της βίας.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Ο μύθος της κοινωνίας της ευδαιμονίας, που προπαγανδίζει ο καταναλωτισμός και που καταγγέλθηκε απ’ το Μάη του ’68, αποσυντίθεται σήμερα και συνοδεύει στη χρεοκοπία του τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό, που η κερδοσκοπική του φούσκα σκάει και αποκαλύπτει γύρω μας το κενό που δημιούργησε το τρελό χρήμα, το χρήμα που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή του σε κλειστό κύκλωμα (όχι χωρίς να γεμίζουν στο διάβα του οι τσέπες των μαφιόζων μπίζνεσμαν και των πολιτικών, που μόλις ξαναεκλεγούν θα συστήσουν λιτότητα).<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Εν τω μεταξύ το σουπερμάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας: διαλέγουμε ελεύθερα οποιοδήποτε προϊόν, φτάνει να το πληρώνουμε βγαίνοντας. Το σημαντικό για την οικονομία και αυτούς που επωφελούνται είναι να μας κάνουν να καταναλώνουμε οτιδήποτε για να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα στην πελατειακή πολιτική που μας μαστίζει σήμερα, οι ιδέες δεν έχουν περισσότερη αξία από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετράει για τον υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία, ώστε να πάνε οι δουλειές του καλύτερα για τα εγωιστικά του συμφέροντα.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Tι θα πει πραγματική δημοκρατία; Μια συνέλευση πολιτών διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει εντολή να την εκπροσωπούν και τους ζητάει να δώσουν λόγο για την επιτυχία ή την αποτυχία της αποστολής τους. Όμως, σε τι θα με εκπροσωπούσαν αυτοί που:<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–κλέβουν τον δημόσιο πλούτο,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–χρησιμοποιούν τους δασμούς και τους φόρους των μισθωτών και των μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις των μπάνγκστερ,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–διαχειρίζονται τα νοσοκομεία σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ασθενείς,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–προωθούν τα σχολεία-στρατόπεδα και κατασκευάζουν φυλακές και κλειστά κέντρα αντί να πολλαπλασιάζουν τα μικρά σχολεία,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων που εκτρέπουν τη διατροφή από τη φύση,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας (μεταλλουργία, υφαντουργία, κατοικία, ταχυδρομεία, μεταφορές, υαλουργία, εργοστάσια αγαθών χρήσιμων στην κοινωνία);<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Απ’ την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας, είναι η εξουσία, το ψέμα, η απάτη και τα φούμαρα. Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη χωρίς να σκέφτεται τη χολέρα της απογοήτευσης που, καθώς τον οδηγεί εξαγριωμένο στην τυφλή λύσσα, τον προετοιμάζει για τη βαρβαρότητα του «ο καθένας για πάρτη του» και του «όλοι εναντίον όλων».<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Μα, θα πείτε, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως, σε διάφορες καταχρήσεις. Μερικοί είναι έντιμοι και αφελείς. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουνε καιρό στην αρένα.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Εν τω μεταξύ χρησιμοποιούνται για προπέτασμα από τους διψασμένους για εξουσία, τους άρρωστους για κυριαρχία, τους διαχειριστές της εκλογικής φάρσας, τους προαγωγούς ενός ίματζ που κοτσάρουν παντού χωρίς να φοβούνται τη γελοιοποίηση. Ας μην παρεξηγηθώ: αν και η κοινοβουλευτική δημοκρατία σαπίζει όρθια, δεν προτείνω ούτε να την εξαφανίσουμε ούτε να την ανεχθούμε σαν το μη χείρον. Δεν θέλω ούτε το «Βούλωσ’ το!» ούτε το «Μη σταματάς να μιλάς!». Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα: τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας. Θέλω μια άμεση δημοκρατία που να πηγάζει όχι από δαρμένους, προδομένους πολίτες που λένε «καλά είμαι εδώ», αλλά από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται να προάγουν παντού την αλληλεγγύη και την πρόοδο του ανθρώπου.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών–αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!</div>
</div>
<div>
<a href="http://classwar.espiv.net/">http://classwar.espiv.net</a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7798154497934734202.post-37848895329381761852011-12-24T17:56:00.001+02:002011-12-24T17:56:26.864+02:00Καρντάσι, αυτό δε λέγεται ζωή.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhTFe_TkdQNEYL-N-vDnItrisM469NwJb8Slukwrro8YgMrNQM1SXD83oPpDZNtA1N60Kyiu5KxO1JgVR15v7CEuoa9wQ_A9Zmg-VWbZA2rhDVVvSy7SM3ynOPVxg7qwpJjktxXwj-pnUs/s1600/280139_225226017522656_100001057776640_667320_6548040_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhTFe_TkdQNEYL-N-vDnItrisM469NwJb8Slukwrro8YgMrNQM1SXD83oPpDZNtA1N60Kyiu5KxO1JgVR15v7CEuoa9wQ_A9Zmg-VWbZA2rhDVVvSy7SM3ynOPVxg7qwpJjktxXwj-pnUs/s320/280139_225226017522656_100001057776640_667320_6548040_o.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά, μέρες αγάπης, χαράς κτλ. Σώπα ρε χριστιανέ. Αυτό βλέπεις εσύ; Εγώ γιατί βλέπω τελείως διαφορετικά τα πράματα; Να'μαι απαισιόδοξος; Δε νομίζω. Ουτοπιστής και απαισιόδοξος δεν πάνε μαζί. Εγώ γιατί βλέπω όλο και περισσότερο κόσμο να ψάχνει στα σκουπίδια; Στα σκουπίδια της κατανάλωσής μας που μειώθηκαν και αυτά λόγω κρίσης. Εγώ γιατί βλέπω κόσμο που δεν τα βγάζει πέρα; Γιατί βλέπω κόσμο να μετράει τα ψιλά του; Όταν είναι ευχαριστημένος κάποιος που απλά "βγαίνει", που βγάζει δηλαδή τόσα, ώστε να πληρώσει τους λογαριασμούς του, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο και έχει αλλάξει η έννοια της λέξης "ζωή". Δε λέγεται ζωή αυτό καρντάσι. Και αν εσύ και εγώ έχουμε 2 φράγκα από τους δικούς μας, μην επαναπαύεσαι. Έρχεται και η σειρά μας. Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά αυτό το πράμα είναι κύκλος. Σπάει ένας κρίκος και πάει ο κύκλος. Η λεγόμενη "μεσαία τάξη" μου θυμίζει άτομα που βρίσκονται σε μια πισίνα που γεμίζει με νερό. Άλλοι κοντοί, άλλοι ψηλότεροι, όλοι όμως πιο κοντοί από το βάθος της πισίνας. Άλλοι έχουν ήδη πνιγεί, άλλοι πνίγονται, άλλοι ακόμα παίρνουν αέρα. Το θέμα είναι ότι η πισίνα θα γεμίσει και δε θα μείνει κανένας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί στα λέω τώρα αυτά... Γιατί θέλω να στα πω, γιατί με τρώει, γιατί η οργή μου εκδηλώνεται είτε με τη βία, είτε με το γράψιμο ρε καρντάσι μου. Ξαναδιάβαζα προχτές την "Πραγματεία περί εθελοδουλείας"του Λα Μποεσί. Ο τύπος τα έλεγε τόσο απλά. Σου έλεγε: "Αν θες να είσαι δούλος ρε μαλάκα, είναι δική σου επιλογή, αν δε θες είναι πάλι δική σου". Το θέμα είναι ότι ακόμα δεν έχουμε επιλέξει να μην είμαστε. Γιατί είναι θέμα επιλογής, μην κρυβόμαστε. Παλιότερα νόμιζα ότι ο άνθρωπος εξεγείρεται από το κεφάλι. Τώρα βλέπω ότι μάλλον από το στομάχι εξεγείρεται. Και τότε να δεις αίμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μιλούσα με τον πατέρα ενός φίλου πριν μέρες καρντάσι μου. Ξέρεις τι μου είπε και τον κοιτούσα σα μαλάκας; "Εσείς οι νέοι θα έπρεπε να είστε στο δρόμο και να τα γαμήσετε όλα". </div>
<div style="text-align: justify;">
-"Θα'πρεπε", του είπα και γω.</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0