Μακρύς και άδειος δρόμοςΒαδίζω στο σκοτάδι, σκοντάφτω και πέφτω
Σηκώνομαι και βαδίζω τυφλός, τα πόδια μου
Πατούν στις πέτρες και στα ξεραμένα φύλλα
Κάποιος πίσω μου βαδίζει κι αυτός πάνω στις
πέτρες και στα φύλλα:
Αν σταματήσω, σταματά κι αυτός
Αν τρέξω, τρέχει κι αυτός. Γυρίζω: κανείς
Όλα σκοτεινά και άδεια
Γυρίζω και ξαναγυρίζω σε αυτά τα στενά
Που δε βγάζουν πάντα στο δρόμο
Κανείς δε με περιμένει, κανείς δεν ακολουθεί
Ψάχνω έναν άνθρωπο που σκοντάφτει
Σηκώνεται μόλις με δει και λέει: κανείς
Octavio Paz
από το
Σύντομα Ποιήματα
Επιλογή-Απόδοση Αντώνης Μακρυδημήτρης
Εκδόσεις Ταξιδευτής
"Οι παλαιοί εαυτοί μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού πήγαν όλοι, πού χάθηκαν;
Αυτός που κάποτε ήθελε να αλλάξει τον κόσμο,
το παιδί που μκρό ήσυχο δεν καθόταν,
ο άλλος μετά, του έρωτα ο έφηβος ο πληγωμένος,
ο ατίθασος του στρατού ο σκληρός ο ατρόμητος,
των δρόμων ο φλογερός οδοιπόρος ακόμη,
πού πήγαν, πού χάθηκαν;
Ένας άνεμος τους φύσηξε, τους τύλιξε.
Κι εκείνος που φοβήθηκε, μένοντας μόνος, την αϋπνία,
ορίστε, να τος, γυρνά τώρα στους δρόμους
κρατώντας στα χέρια μήλα και σόμπες."
Γιώργος Μαρκόπουλος (Κρυφός κυνηγός)
Β. 30