TuneList - Make your site Live

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

“You don’t love me. You love the idea of me.”

http://emilyallanpoe.blogspot.com/2011/05/you-dont-love-me-you-love-idea-of-me.html



Η παραπάνω ατάκα είναι από κάποια ταινία, δεν μπορώ όμως να θυμηθώ ποια. Ευτυχώς δεν έχει σημασία σε αυτό το άρθρο. Νωρίτερα σήμερα, έκανα μια βόλτα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Περπατούσα χαλλλαρά λοιπόν στην παραλία, όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μου ένα θέαμα που ομολογώ πως δεν έχω ξαναδεί. Ένας κύριος, μεσήληκας και με όψη clochard, περπατούσε χαμογελώντας και έχοντας στην αγκαλιά του μία κούκλα βιτρίνας, χωρίς πόδοα και χέρια. Είχε ένα τσιγάρο στο στόμα κι έψαχνε φωτιά. Ταυτόχρονα μιλούσε στην «κοπέλα» του. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Έκανα μεταβολή και τον ακολούθησα προκειμένου να τον βγάλω μια φωτογραφία, γιατί θα το έλεγα στον κόσμο και δε θα με πίστευε. Εκείνος και η ιδιόρυθμη παρέα του έφτασαν σε μία καντίνα, εκείνη την κλασική, που είναι μπροστά από τον Λευκό Πύργο. Σε κοντινή απόσταση, παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα. Πήρε ένα σουβλάκι για εκείνον και έψαχνε λεφτά για να πάρει ένα σουβλάκι και για την κούκλα.
Για κείνον αυτό το κομμάτι πλαστικού έχει ζωή. Πεινά, κρυώνει, αγαπά, συζητά. Ο ίδιος άνθρωπος που έκανε κωλοδάχτυλο στους περαστικούς που δεν είχαν αναπτήρα όταν τους ζητούσε, μιλούσε σ’ εκείνη κούκλα με τόση τρυφερότητα και τόση γλυκύτητα για όση ώρα τον ακολουθούσα. Από χιλιόμετρα θα καταλάβαινε κανείς πως ήταν ευτυχισμένος με τέτοιο χαμόγελο που είχε ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Χρειάζεται λοιπόν να τρελαθεί κανείς φαίνεται για να φέρεται σε ένα κομμάτι πλαστικό όπως αρμόζει σε μια κυρία, και χρειάζεται να ‘ναι κανείς λογικός για να φέρεται σε μια γυναίκα όπως αρμόζει σε μια πλαστική κούκλα, ή καλύτερα, ένα κομμάτι κρέας. Μια τέτοια εικόνα θα έπρεπε να βάλει μυαλό στους περισσότερους από τους άξεστους που κυκλοφορούν ψάχνοντας την επόμενη «γκόμενα» της μιας νύχτας.

Δε θα μείνω όμως εκεί. Ο καθένας από εμάς, είτε το ‘χει καταλάβει είτε όχι, έχει βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. Σε κάθε σχέση που κάνουμε, όταν ερωτευόμαστε κάποιον, τον εξιδανικεύουμε τόσο πολύ στο μυαλό μας που και τίποτα να μην αξίζει, για εμάς θα είναι το παν.
Πολλοί περαστικοί κοιτούσαν περίεργα τον «τρελό με την κούκλα». Μέσες άκρες, τις ίδιες αντιδράσεις έχουν οι φίλοι κι οι γνωστοί μας όταν κάνουμε μια σχέση και δεν τους αρέσει το ταίρι μας. Το κακολογούν, το βρίζουν, αναδεικνύουν κάθε πιθανό μειονέκτημά του. Κι όμως, εμείς δεν τους ακούμε. Έχουμε ήδη σχηματίσει για το ταίρι μας μια άποψη, η οποία τις περισσότερες φορές είναι εξιδανικευμένη. Αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια. Αφήνουμε στην άκρη τα μειονεκτήματά του και τον/την τελειοποιούμε στο μυαλό μας. Μπορεί να μη ζωντανεύουμε ένα κομμάτι πλαστικό με ματοτσίνορα, αλλά φτιάχνουμε στο κεφάλι μας ένα πρόσωπο που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Ίσως αυτό να είναι η αιτία που κάποιες σχέσεις δεν πάνε καλά. Λόγω υψηλών απαιτήσεων. Λόγω «ενδοκρανιακής τελειοποίησης» του άλλου. Ζητάμε πράγματα που ο άλλος δεν μπορεί, ή δεν προσφέρθηκε ποτέ να δώσει. Ζητάμε το κάτι παραπάνω που δεν έχει. Προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλον. Να τον φέρουμε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που έχουμε πλάσει με το μυαλουδάκι μας. Ζηλεύουμε μήπως μας πάρουν κάτι που κανείς άλλος δε θέλει, γιατί απλά δε βλέπει το τέλειο που βλεπουμε εμείς. Το χειρότερο δε που μπορεί να συμβεί, είναι να ξυπνήσουμε μια μέρα, και να καταλάβουμε πως ο σύντροφός μας δεν είναι παρά μια κούκλα. Κάτι άψυχο που φτιάχτηκε απλά για εντυπωσιασμό. Κάτι επιφανειακά τέλειο, χωρίς περιεχόμενο.
Γι’ αυτό λοιπόν σε μια σχέση δεν είσαι σίγουρος ποτέ για το τι αγαπάς. Αγαπάς το ταίρι σου, ή την ιδέα του;

(Ευχαριστώ την EmilyAllanPoe για την παραχώρηση του κειμένου)

3 σχόλια:

  1. Παρακαλώ. Ελπίζω με αυτόν τον τρόπο το κείμενό μου να "συγκινίσει" περισσότερους! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, εμένα με συγκίνησε!
    Πολύ άμεσο, πολύ αληθινο!
    Τις περισσότερες φορές αυτό αγαπάμε,
    την ιδέα που έχουμε φτιάξει στο κεφάλι μας
    για τον άλλον... αχ!

    Και η φωτό σου πολύ καλή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ατάκα πάντως είναι από την ταινία "Freedom Writers" και είναι η εξής:

    Erin Gruwell: But I love you.
    Steve Gruwell: No, you love the idea of me.
    Erin Gruwell: But it's such a good idea.
    Steve Gruwell: I know.

    ΑπάντησηΔιαγραφή