Ακούγονται σειρήνες. Τώρα ακούγονται κρότοι. Μπάτσοι κυνηγάνε δεκαπεντάχρονα. Η μπότα του κράτους τσαλαπατά τον ανθό αυτής της χώρας. Είναι αδιανόητο. Να σου καταστρέφουν τη ζωή, να τρων τα όνειρά σου, το μέλλον σου και να σε πατάνε στο λαιμό.
Οι τοίχοι αντιφεγγίζουν μπλε φως. Μαρσαρίσματα. Φωνές. Αναρωτιέμαι τι μέλλον έχει αυτός ο τόπος. Αν το αίμα είναι το μέλλον του.
Παραδίπλα από την είσοδο της πολυκατοικίας ένας μεσήλικας προσπαθεί να κλέψει ένα ποδήλατο που είναι αλυσοδεμένο σε μια κολόνα. Πάω κοντά και τον ρωτάω τι κάνει. Χωρίς να με κοιτάξει απομακρύνεται. Μονολογεί. "Σαχλαμάρες. Όταν πεινάς κάνεις σαχλαμάρες".
Κοινωνικός κανιβαλισμός. Έτσι ονομάζεται καρντάσι μου. Αυτό ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου