Όταν ξυπνάω δε σκέφτομαι. Σηκώνομαι. Φεύγω. Όταν κοιμάμαι τα σκέφτομαι όλα. Τι έκανα σήμερα. Τίποτα. Με ποιον έκανα αυτό το τίποτα. Με κανέναν. Αυτό είναι χειρότερο. Αυτό σκέφτομαι πριν κοιμηθώ. Με κανέναν. Θέλω όταν κοιμάμαι να έχω μία κουβέρτα μαζί μου. Να την τυλίγω σφιχτά γύρω απ’ τους ώμους μου, το κορμί μου, τα πόδια μου. Απλά για να αισθάνομαι ότι κάτι είναι γύρω μου. Με τυλίγει. Μ’ αγκαλιάζει. Η ψευδαίσθηση της ανθρώπινης δικής μου επαφής είναι μία κουβέρτα. Μπράβο. Δεν κρυώνω απλά θέλω κάτι ν’ αγγίζω. Κάποιον ν’ αγγίζω και να μ’ αγγίζει. Το πρωί ξυπνάω ξεσκέπαστος.
Παύλος Παυλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου