TuneList - Make your site Live

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Här är Balkan

Δε θυμάμαι πότε ήταν.  Χειμώνας ήταν. Είχε πολύ κρύο. Νοέμβριος; Τότε νομίζω. Πήγα μαζί με τον συγκάτοικο. Τον Κώστα. Πήραμε αεροπλάνο και πήγαμε Στοκχόλμη. Είχα κανονίσει να μας φιλοξενήσει ένας Σουηδός. Είχε κανονίσει να δούμε κάτι φίλους του Έλληνες μετανάστες 2ης γενιάς.

Πόλη τρομερή. Αυτός ο γάμος πόλης και νερού είναι που χαρίζει αυτήν την ομορφιά. Και ο κόσμος όμορφος. Ποτέ δε μου άρεσαν οι ξανθιές. Εκεί άλλαξα γνώμη.

Πήγαμε στους γνωστούς του Κώστα. Είχε εστιατόριο ο φίλος. Αμάνικο, τατού, πρώην ποινικός, νυν εστιάτορας. Γαμώ τα παιδιά. Άρχιζε να μου θυμίζει ταινία του Fatih Akin.

Το βράδυ κανόνισε η αδερφή του φίλου να βγούμε έξω. Οπότε φέρνει τις 2 κολλητές της. Μία από Τουρκία και μια από Κουρδιστάν. 2ης γενιάς και αυτές. 

Έχουμε ορέξεις με τον Κώστα και αρχίζουμε να πίνουμε. Θυμάμαι κάναμε ένα σκωτζέζικο κόλπο. Για να πίνουμε πιο πολύ. Και ασύστολα. Ρίχναμε ένα κέρμα των 5 πεννών μέσα στο ποτήρι. Έπρεπε να πιεις την μπύρα μονορούφι για να σου έρθει το κέρμα στα χείλη. Και μετά είχες το δικαίωμα να το βάλεις σε αλλουνού το ποτήρι. Δε θυμάμαι πόσες ήπιαμε. Θυμάμαι ότι ακούσαμε ελληνικά στο μπαρ. 2 κοπέλες από Ελλάδα. Ρίζες από Τρίκαλα. Μας γνωρίζουν και τα αγόρια τους. Είναι οι μπάρμεν. Από Μαυροβούνιο. Δε θυμάμαι να ξαναπερίμενα τα ρέστα. 

Το κλαμπάκι κλείνει στις 3. Έχουμε κάνει κεφάλι. Πηγαίνουμε σε ένα γυράδικο με ελληνικό όνομα. Χτυπάμε ένα γύρο. Τελικά είναι Σύριοι αυτοί που το δουλεύουν.

Πιέζουμε το Σουηδό να μας πάει και αλλού. Περπατάμε ανάμεσα σε μεθυσμένους και μεθυσμένες σε ένα πεζόδρομο. Σταματάω και κοιτάζω μια κοπελιά λιπόθυμη από το αλκοόλ. Ένας μπάτσος μπαίνει μπροστά μου. Προτάσσει το στήθος του. Μου μπαίνει η ιδέα να του τραβήξω μια μπουνιά και να αρχίσω να τρέχω. Με προλαβαίνει η φωνή του Κώστα. 

Φτάνουμε στο πλωτό κλαμπ. Στην ουρά μας κόβει ο μπράβος. Τρώμε πόρτα. Εμείς και ακόμα μερικές ψωλές. Ο σουηδός μας έχει πάει ήδη να βρει ταξί. Η "πόρτα" εκεί δεν είναι συζητήσιμη.

Έχουμε κολλήσει στον μπράβο με τον Κώστα. Ο κακός και ο καλός τουρίστας. Εγώ τον ρωτάω ποιος νομίζει πώς είναι και επειδή τον βάλανε εκεί θα μας απαγορεύει να μπούμε και να πα 'να γαμηθεί. Από το άλλο αυτί ο Κώστας του έχει τάξει γυναίκες και ονειρεμένες παραλίες στα ελληνικά νησιά και ποτά στα μπαρ της Αθήνας. Δεν ξέρω τι δούλεψε. Μπήκαμε όλοι. Και εμείς και η ψωλοπαρέα των Σουηδών. Ο δικός μας ακόμα με ρωτάει τι είπαμε στον μπράβο.

Με το που μπήκα μέσα έπεσα σε μια κοπέλα. Αρχίσαμε το χαμούρεμα. Ιταλονορβηγίδα με γκόμενο Έλληνα ονόματι Ανδρέα και δεν ήταν σωστό αυτό που κάναμε. Με τον Κώστα χαθήκαμε μέσα εκεί. Την επόμενη έμαθα ότι κερνούσε σφηνάκια σε κάτι Σέρβους που ήταν η παρέα του κερατά του Ανδρέα.

Το κλείσιμο με βρήκε χωρίς φωτογραφική. Μου την έφαγαν. Ανεβαίνουμε στο ταξί και γυρνάμε σπίτι. Μας ακούει να μιλάμε ο ταρίφας και σκαλίζει κάτι σιντί. Ακούγεται δυνατά από τα ηχεία η φωνή του Καρρά. Στο διάολο η κάμερα. Εδώ είναι Βαλκάνια ρε. Μέσα στη Στοκχόλμη.

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Δεν έχουν γνώση οι φύλακες



Αυτό το βλέμμα δε λέει να βγει από το μυαλό μου. Ένα βλέμμα γεμάτο μίσος. Μίσος και οργή.

Δεν το φοβάμαι όμως. Δεν είμαι εγώ ο αποδέκτης του. Δεν κοιτάνε εμένα αυτά τα μάτια. Τους βασανιστές του κοιτάνε. Τα παπαγαλάκια της Εξουσίας με τα μικρόφωνα. Τους δολοφόνους του φίλου του. Την Εξουσία την ίδια. Αυτούς κοιτάνε.

Απορώ. Δεν μπορώ να καταλάβω την Εξουσία. Σκοτώνουν ένα παιδί. Ο φίλος του παίρνει όπλο. Βασανίζουν αυτό με το όπλο. 
Έχουν την εντύπωση ότι το επόμενο θα διστάσει να πατήσει τη σκανδάλη;