Είναι πάντα εκεί

Ήταν πάντα εκεί

Στη μεριά της καρδιάς

Πριν ακόμα μπει και κάτω από το δέρμα

Ελευθερία την ονόμασα έπειτα

Από πριν αυτό ήταν το όνομά της

Από πριν αυτό ήταν το νόημά της

Μου κρατάει συντροφιά τα βράδια τα δύσκολα

Μου δείχνει κινδύνους

Μικραίνει τα μάτια με μίσος στις γυναίκες που δε συμπαθεί

Είναι πάντα εκεί όταν...

και μου κρατάει συντροφιά τα γαμημένα εκείνα βράδια που δε λέει να ξημερώσει

"Στα'λεγα" μου λέει, αλλά μου χαϊδεύει με στοργή τα μαλλιά.

"Στα'λεγα" μου λέει και μου τραβάει τα μαλλιά

"Πάψε πια να κλαις!"

Έχει ό,τι θέλω. Τα πάντα. Ό,τι αγάπησα σε κάθε γυναίκα.

Είναι ό,τι πιο τέλειο.

Νιώθω τόσο δυνατός όταν νιώθω την παρουσία της

"Εγώ είμαι εδώ" μου λέει και και με κοιτάει στα μάτια.

Και γω την φυλάω. Καλύτερα δε γίνεται.

Μαζί μου θα πεθάνει.

Εσύ εκεί!

γράφει ο Μ

Σε'σένα μιλάω!

Σε'σένα εκεί ψηλά. Έτσι λένε δηλαδή, ότι εκεί είσαι.

Σε'σένα που είσαι πανταχού παρών.

Σε'σένα που έχεις την ευθύνη των πραγμάτων.

Σε'σένα που δεν πίστεψα ποτέ.

Σε'σένα που αν και δεν πιστεύω με πληγώνεις.

Ένα έχω να σου πω. Με'σένα τα'χω βάλει.

Μακριά απ'τους ανθρώπους που αγαπώ.

Χαρά με γεμίζεις

Ξυπνώ το πρωί και χουζουρεύω.

Ξυπνώ πάντα πριν το ξυπνητήρι.

Η έλλειψη του αέρα με ξυπνάει άχαρα.

Η άπνοια έχει γίνει το ξυπνητήρι μου.

Και συ απούσα.

Δεν είσαι κει να με σκουντήξεις όταν ο χρόνος περνά και τα πνευμόνια μένουν ακίνητα.

Ξυπνάω άτσαλα. Μα είσαι εκεί.

Με την πρώτη ματιά είσαι εκεί. Μπρος τα μάτια μου.

Ήδη αρχίζω να χαμογελώ.

Παραπατώντας πάω για καφέ.

Με την πρώτη ρουφηξιά και πάλι χαμογελώ.

Και πάλι είσαι εκεί.

Πάλι τα κατάφερες. Χαρά με γεμίζεις.